آموزش فعال سازی ssl رایگان بر روی دامنه

آموزش فعال سازی ssl رایگان بر روی دامنه اکثر وب سایت ها با توجه به گرانی گواهینامه های ssl از گواهینامه های رایگان استفاده میکنند و مشکلی هم در روند کار وب سایت ایجاد نخواهد شد.

در وبسایت شما اطلاعاتی حیاتی وجود داشته باشید پس نیازمند SSL خواهید بود گواهینامه SSL نوعی از گواهینامه ها هستند که باعث می شوند امنیت سرویس شما تامین گردد.

آموزش فعال سازی ssl رایگان بر روی دامنه و گواهینامه ای که ما می خواهیم خدمت شما ارائه کنیم، گواهینامه Let’s Encrypt می باشد که مدیران وب سایت ها می توانند به صورت کاملا رایگان برای تمامی دامنه ها از این نوع گواهینامه استفاده کنند.

اگر SSL خود را تهیه کرده‌اید برای نصب رایگان SSL در هاست cpanel لازم است تا وارد هاست خود شوید.

بنابراین آدرس سایت خود را وارد کرده و سپس از ۲۰۸۲: که در مقابل آدرس دامنه خود وارد میکنید به آدرس صفحه ورود به cpanel مراجعه کنید تا وارد هاست سی پنل خود شوید، به عبارت دیگه آدرستون رو به صورت site.com:2082 وارد کنید و به جای site نام دامنه خود را قرار دهید. پس از مراجعه به این آدرس با صفحه زیر رو‌به‌رو خواهید شد، نام کاربری و رمز خود را وارد کرده و سپس با کلیک روی دکمه Log in وارد هاست خود شوید.

فعال سازی گواهی  Let’s Encrypt در سی پنل

جهت فعال سازی ssl رایگان (Let’s Encrypt)  در هاست کنترل پنل سی پنل خود بصورت زیر اقدام نمایید.

ابتدا وارد کنترل پنل هاست خود شده  و از بخش SECURITY  بر روی SSL/TLS Status کلیک کنید

در این صفحه لیستی از دامنه‌های موجود به همراه وضعیت نصب SSL شامل نمایش فعال یا غیرفعال بودن SSL، نوع آن و همچنین تاریخ انقضای SSL های فعال نمایش داده شده است.

برای فعال سازی چک مارک دامنه ای که می خواهید گواهی ssl را نصب کنید فعال کرده و بر روی گزینه Include during AutoSSLکلیک کنید.

پس از این که دامنه فوق به لیست AutoSSL  اضافه شد بر روی “Run AutoSSL” کلیک کنید تا پروسه نصب گواهی ssl آغاز شود.

پس از دقایقی گواهی ssl فوق بر روی دامنه فوق نصب می شود و قفل سبز رنگی در کنار نام دامنه فوق و همچنین تاریخ انقضای گواهی ssl مشاهده می شود.

انتخاب نام دامنه (Domain Name) اولین و مهم‌ترین قدم در مسیر راه‌اندازی یک وب‌سایت است. دامنه همان نشانی منحصربه‌فرد سایت شما در اینترنت است که کاربران از طریق آن می‌توانند به خدمات یا محتوای شما دسترسی داشته باشند. انتخاب درست دامنه می‌تواند به بهبود برندسازی، سئو، اعتماد کاربران و نرخ کلیک کمک شایانی کند.

در این مقاله به معرفی کامل انواع دامنه ها، پسوندهای محبوب، قوانین انتخاب دامنه و کاربرد هرکدام می‌پردازیم تا مدیران وب‌سایت‌ها، استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای آنلاین بتوانند بهترین تصمیم را برای انتخاب نام وب‌سایت خود بگیرند.

دامنه چیست و چرا اهمیت دارد؟

دامنه در واقع نام یا آدرسی است که به کاربران کمک می‌کند به‌جای استفاده از IPهای عددی، وب‌سایت شما را راحت‌تر پیدا کنند. به‌طور مثال، به‌جای وارد کردن IP طولانی، تنها با تایپ کردن example.com می‌توان به سایت دسترسی داشت.

هر دامنه از دو بخش تشکیل می‌شود:

1. نام دامنه (Second Level Domain) → همان عبارتی که شما انتخاب می‌کنید (مثل Google).
2. پسوند دامنه (Top Level Domain – TLD) → بخشی که بعد از نقطه می‌آید و نوع یا محل فعالیت وب‌سایت را نشان می‌دهد (مثل .com یا .ir).

انواع دامنه ها

به‌طور کلی دامنه‌ها به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

۱- دامنه‌های عمومی (gTLDs)

این نوع دامنه‌ها بدون محدودیت خاصی در دسترس هستند و برای انواع کسب‌وکارها و وب‌سایت‌ها استفاده می‌شوند. مثل:

• .com→ پرکاربردترین و محبوب‌ترین دامنه، مخفف Commercial به معنی تجاری.
• .net → مخفف Network، مخصوص شرکت‌های اینترنتی و شبکه اما امروزه عمومی شده است.
• .org→ مخفف Organization، مناسب برای سازمان‌ها و مؤسسات غیرانتفاعی.
• .info → مخفف Information، برای سایت‌های اطلاع‌رسانی.
• name → مخصوص استفاده شخصی افراد.
• .biz → کوتاه‌شده Business، مناسب وب‌سایت‌های تجاری و بیزینسی.

۲. دامنه‌های ملی (ccTLDs)

هر کشور یک پسوند اختصاصی دارد که معمولاً برای کسب‌وکارهای محلی استفاده می‌شود. برخی نمونه‌ها:

• .ir → مخصوص ایران.
• .de → مخصوص آلمان.
• .uk → مخصوص انگلستان.
• .tr → مخصوص ترکیه.

استفاده از دامنه‌های ملی علاوه‌بر نشان دادن موقعیت جغرافیایی، می‌تواند در سئوی محلی (Local SEO) بسیار مؤثر باشد.

۳. دامنه‌های ویژه (Special TLDs)

برخی پسوندها به حوزه‌های خاص اختصاص دارند. مثل:

• .tv→ در اصل برای کشور توالو (Tuvalu) است اما به‌دلیل شباهت به *Television* توسط شبکه‌های تلویزیونی استفاده می‌شود.
• .edu → مختص مراکز آموزشی و دانشگاه‌ها.
• .gov → مخصوص سازمان‌های دولتی.
• .mil → مخصوص ارتش و سازمان‌های نظامی.

 ۴. دامنه‌های جدید (New gTLDs)

در سال‌های اخیر پسوندهای متنوعی معرفی شده‌اند تا کسب‌وکارها انتخاب‌های بیشتری داشته باشند. مثل:

• .shop → مناسب فروشگاه‌های اینترنتی.
• .app → مخصوص توسعه‌دهندگان اپلیکیشن.
• .online → عمومی برای وب‌سایت‌های اینترنتی.
• .tech→ مناسب شرکت‌های فناوری.

دامنه مخفف چیست؟

بسیاری از پسوندها به‌صورت مخفف کلمات انگلیسی ایجاد شده‌اند. برای مثال:

• com. → Commercial (تجاری)
• net. → Network (شبکه)
• org. → Organization (سازمان)
• edu. → Education (آموزش)
• gov. → Government (دولت)

شناخت این مخفف‌ها به شما کمک می‌کند تا مناسب‌ترین پسوند را بر اساس نوع فعالیت انتخاب کنید.

دامنه‌های محبوب و پرکاربرد

بر اساس گزارش‌های جهانی، محبوب‌ترین دامنه‌ها عبارت‌اند از:

• .com → بیشترین سهم بازار دامنه‌ها.
• .org و .net → بعد از .com بیشترین استفاده را دارند.
• .ir → در ایران محبوب‌ترین پسوند ملی است.

 پسوندهای جدید مثل.shop و .online هم به‌سرعت در حال رشد هستند.

قوانین انتخاب دامنه

برای ثبت دامنه باید به قوانین زیر توجه کنید:

• استفاده از حروف انگلیسی (a-z) مجاز است.
• استفاده از اعداد (۰-۹) امکان‌پذیر است.
•  استفاده از خط تیره (-) مجاز است اما بهتر است در ابتدا یا انتهای دامنه نباشد.
• استفاده از فاصله (space) یا کاراکترهای خاص مثل @، %، \$ مجاز نیست.
• دامنه باید حداقل ۳ و حداکثر ۶۳ کاراکتر باشد.

نکات مهم در انتخاب بهترین دامنه سایت

• برای انتخاب یک دامنه حرفه‌ای این نکات را مدنظر داشته باشید:
• کوتاه و ساده باشد تا راحت‌تر به یاد بماند.
• مرتبط با برند یا حوزه کاری شما باشد.
• از کلمات کلیدی در دامنه استفاده کنید تا به سئو کمک کند.
• از اعداد و خط تیره کمتر استفاده کنیدچون تایپ و به‌خاطرسپاری سخت‌تر می‌شود.
• قبل از ثبت دامنه، دسترس‌پذیری آن در شبکه‌های اجتماعی را هم بررسی کنید.

جمع‌بندی

دامنه اولین قدم برای ورود به دنیای دیجیتال است و انتخاب درست آن می‌تواند در موفقیت کسب‌وکار اینترنتی شما نقشی اساسی داشته باشد. آشنایی با انواع دامنه ها، کاربرد هر پسوند، قوانین ثبت و نکات انتخاب دامین به شما کمک می‌کند بهترین انتخاب را برای برند و وب‌سایت خود داشته باشید.

چه یک استارتاپ باشید و چه یک شرکت بزرگ، دامنه درست می‌تواند کلید اعتماد، برندینگ و رشد آنلاین شما باشد.

خطای ۵۰۰ Internal Server Error یا همان خطای سرور داخلی یکی از رایج‌ترین و در عین حال گیج‌کننده‌ترین خطاهای HTTP است که بسیاری از مدیران وب‌سایت‌ها با آن مواجه می‌شوند. این خطا برخلاف ظاهرش، همیشه به معنای وجود مشکل در سرور نیست و در بسیاری از مواقع به دلیل تنظیمات اشتباه یا کدنویسی نادرست در سایت رخ می‌دهد. رفع سریع این خطا اهمیت بالایی دارد، زیرا هم تجربه کاربری را مختل می‌کند و هم می‌تواند بر سئو سایت تأثیر منفی بگذارد.

خطای ۵۰۰ Internal Server Error چیست؟

خطای ۵۰۰ error زمانی رخ می‌دهد که سرور نتواند درخواست مرورگر را به درستی پردازش کند. به زبان ساده، مرورگر شما یک درخواست به سرور ارسال می‌کند اما سرور به دلیل یک مشکل داخلی قادر به پاسخ‌گویی نیست و در نتیجه، پیغام “Internal Server Error” نمایش داده می‌شود.

این خطا با خطاهایی مثل ۴۰۴ (صفحه یافت نشد) یا ۴۰۳ (دسترسی ممنوع است) تفاوت دارد. در خطای ۵۰۰ سرور می‌داند که مشکلی وجود دارد، اما نمی‌تواند دقیقاً توضیح دهد که مشکل از کجاست. به همین دلیل به آن “خطای سرور داخلی” می‌گویند.

دلایل اصلی بروز خطای ۵۰۰

دلایل متعددی می‌توانند باعث ایجاد خطای server error 500 شوند. برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

1. پیکربندی اشتباه فایل .htaccess
   تغییرات اشتباه در این فایل می‌تواند باعث ایجاد خطاهای مختلفی از جمله خطای ۵۰۰ شود.

2. سطح دسترسی نادرست (Permissions)
   اگر فایل‌ها و پوشه‌های سایت دارای سطح دسترسی اشتباه باشند (برای مثال ۷۷۷ به‌جای ۷۵۵)، ممکن است سایت دچار خطای ۵۰۰ شود.

3. خطا در کدنویسی یا اسکریپت‌های PHP
   اسکریپت‌های معیوب یا ناسازگار، به‌ویژه در سایت‌های مبتنی بر PHP، یکی از عوامل رایج بروز این خطا هستند.

4. مشکلات پایگاه داده (Database Errors)
   خطا در اتصال به دیتابیس یا جداول خراب‌شده می‌تواند باعث نمایش ارور ۵۰۰ شود.

5. تنظیمات نادرست فایل php.ini
   پارامترهای اشتباه یا محدودیت‌های غیرمنطقی در فایل php.ini باعث ایجاد مشکل در اجرای اسکریپت‌ها می‌شوند.

6. مصرف بیش‌ازحد منابع هاست
   استفاده زیاد از RAM، CPU یا I/O توسط سایت‌های پرترافیک یا دارای کدهای ناکارآمد می‌تواند منجر به خطای ۵۰۰ شود.

7. مشکلات موقت یا محدودیت‌های هاستینگ
   گاهی سرویس‌دهنده هاست برای مدت کوتاهی دچار مشکل می‌شود که موقت است و با رفرش صفحه برطرف می‌شود.

انواع خطای ۵۰۰ Internal Server Error

خطای ۵۰۰ می‌تواند به شکل‌های مختلفی ظاهر شود. برخی از نمونه‌های رایج عبارت‌اند از:

• HTTP Error 500.19: پیکربندی نامعتبر در فایل‌های سرور یا web.config.

• HTTP Error 500.21: ماژول‌های مورد نیاز نصب یا فعال نشده‌اند.

• HTTP Error 500.53: خطا در ماژول Rewrite یا تنظیمات IIS.

• ۵۰۰ server error در Apache یا Nginx: معمولاً ناشی از .htaccess یا مشکلات PHP است.

شناخت نوع خطای ۵۰۰ کمک می‌کند سریع‌تر به سراغ علت اصلی بروید.

روش‌های عیب‌یابی و رفع خطای ۵۰۰

برای رفع خطای ۵۰۰ سرور داخلی باید مرحله به مرحله عوامل احتمالی را بررسی کنید:

۱. بررسی Error Logs

در کنترل پنل هاست (cPanel یا DirectAdmin) بخشی به نام Error Logs وجود دارد که جزئیات خطاهای سایت را ثبت می‌کند. این گزارش می‌تواند دقیقاً نشان دهد که کدام فایل یا اسکریپت باعث بروز ارور ۵۰۰ شده است.

۲. بررسی فایل .htaccess

• اگر به‌تازگی تغییراتی در این فایل داده‌اید، آن را به حالت پیش‌فرض بازگردانید.

• برای تست، می‌توانید موقتاً نام آن را تغییر دهید و ببینید خطا رفع می‌شود یا خیر.

۳. بررسی سطح دسترسی فایل‌ها (Permissions)

• فایل‌ها باید سطح دسترسی ۶۴۴ داشته باشند.

• پوشه‌ها باید سطح دسترسی ۷۵۵ داشته باشند.

• استفاده از دسترسی ۷۷۷ می‌تواند منجر به خطاهای امنیتی و خطای ۵۰۰ شود.

۴. بررسی افزونه‌ها و قالب‌ها (برای وردپرس و CMSها)

• همه افزونه‌ها را غیرفعال کنید و سایت را تست کنید.

• اگر مشکل برطرف شد، افزونه‌ها را یکی‌یکی فعال کنید تا افزونه معیوب شناسایی شود.

• قالب فعلی را به قالب پیش‌فرض تغییر دهید و مجدد بررسی کنید.

۵. اصلاح فایل php.ini

• پارامترهایی مثل memory_limit یا max_execution_time را افزایش دهید.

• خطوط مشکوک یا ناسازگار را حذف کنید.

۶. ریستارت سرویس‌ها

اگر دسترسی به سرور اختصاصی یا VPS دارید، سرویس‌های Apache/Nginx و MySQL را ریستارت کنید.

۷. تماس با پشتیبانی هاست

اگر پس از بررسی موارد بالا مشکل همچنان پابرجاست، بهترین راه تماس با پشتیبانی هاستینگ است تا علت خطا در سطح سرور بررسی شود.

راهکارهای سمت کاربر (Client-Side)

گاهی خطای ۵۰۰ به دلیل مشکلات موقت یا کش مرورگر نمایش داده می‌شود. راهکارهای زیر را امتحان کنید:

• رفرش صفحه با کلید F5

• پاک کردن کش مرورگر

• حذف کوکی‌ها و تست مجدد

• استفاده از مرورگر یا دستگاه دیگر

پیشگیری از بروز خطای ۵۰۰ در آینده

برای اینکه کمتر با خطای سرور داخلی ۵۰۰ مواجه شوید، نکات زیر را رعایت کنید:

• بررسی منظم فایل Error Logs

• به‌روزرسانی مرتب CMS، افزونه‌ها و قالب‌ها

• استفاده از هاست قدرتمند و معتبر

• تست تغییرات در محیط Staging پیش از اعمال در سایت اصلی

• بهینه‌سازی پایگاه داده و گرفتن بکاپ منظم

جمع‌بندی

خطای ۵۰۰ Internal Server Error یکی از رایج‌ترین خطاهای وب است که می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله تنظیمات نادرست فایل‌ها، مشکلات اسکریپت یا محدودیت‌های هاست رخ دهد. برای رفع این خطا باید مرحله‌به‌مرحله به سراغ فایل‌های پیکربندی، سطح دسترسی، افزونه‌ها و لاگ خطا بروید. پیشگیری و نگهداری درست از سایت، بهترین راه برای جلوگیری از تکرار این خطا در آینده است.

در دنیای فناوری، انتخاب پردازنده (CPU) یکی از حیاتی‌ترین تصمیم‌ها برای مدیران وب‌سایت‌ها، صاحبان کسب‌وکارهای آنلاین، توسعه‌دهندگان و حتی شرکت‌های بزرگ محسوب می‌شود. پردازنده به عنوان قلب تپنده سیستم، نقش اصلی در سرعت پردازش، پایداری و مدیریت داده‌ها دارد. در میان گزینه‌های مختلف، پردازنده‌های Intel Xeon و Intel Core i7 دو سری شناخته‌شده و پرکاربرد هستند که هر کدام با اهداف متفاوتی طراحی شده‌اند.

در این مقاله قصد داریم به صورت فنی و جامع این دو پردازنده را مقایسه کنیم تا شما بتوانید بر اساس نیاز خود بهترین انتخاب را داشته باشید.

معرفی پردازنده‌های Intel Xeon

پردازنده‌های سری Xeon به طور اختصاصی برای سرورها، دیتا سنترها و ورک‌استیشن‌ها طراحی شده‌اند. این پردازنده‌ها معمولاً دارای تعداد هسته‌های بیشتر (حتی تا ۲۸ هسته در برخی مدل‌ها) و پشتیبانی از قابلیت‌های خاص سازمانی هستند.

ویژگی‌های کلیدی پردازنده‌های Xeon:

• پشتیبانی از ECC RAM برای جلوگیری از خطاهای حافظه.

• مقدار بالای کش سطح سوم (L3 Cache).

• پشتیبانی از چند سوکت در یک سرور برای مقیاس‌پذیری بیشتر.

• قابلیت Hyper-Threading برای اجرای همزمان چندین رشته پردازشی.

• عمر طولانی‌تر و پایداری بیشتر در شرایط کاری سنگین.

به همین دلیل، پردازنده‌های Xeon گزینه‌ای ایده‌آل برای هاستینگ، سرورهای مجازی، پردازش داده‌های کلان و اپلیکیشن‌های سازمانی محسوب می‌شوند.

معرفی پردازنده‌های Intel Core i7

سری Core i7 بخشی از پردازنده‌های محبوب خانواده Core است که بیشتر برای کاربران خانگی، لپ‌تاپ‌ها، سیستم‌های رومیزی و گیمرها طراحی شده است. این پردازنده‌ها معمولاً بین ۴ تا ۸ هسته دارند و به دلیل فرکانس بالا در پردازش‌های تک‌رشته‌ای عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود نشان می‌دهند.

ویژگی‌های کلیدی پردازنده‌های Core i7:

• فرکانس بالا برای اجرای سریع برنامه‌ها و بازی‌ها.

• پشتیبانی از اورکلاک (در مدل‌های K).

• وجود پردازنده گرافیکی داخلی (iGPU) برای اجرای برنامه‌ها بدون نیاز به کارت گرافیک مجزا.

• مصرف انرژی بهینه‌تر نسبت به Xeon.

بنابراین اگر نیاز شما بیشتر به سمت بازی، طراحی گرافیک، نرم‌افزارهای روزمره و سیستم‌های خانگی یا اداری است، Core i7 انتخاب مناسبی خواهد بود.

ساختار فنی Xeon در مقابل Core i7

۱. تعداد هسته و رشته

• Xeon: اغلب با ۸، ۱۲، ۱۸ و حتی ۲۸ هسته ارائه می‌شود. برای پردازش‌های چندرشته‌ای عالی است.

• Core i7: معمولاً بین ۴ تا ۸ هسته دارد و برای پردازش‌های تک‌رشته‌ای سریع‌تر عمل می‌کند.

۲. حافظه کش

• Xeon: مقدار کش سطح سوم (L3) بالاتر، که باعث افزایش سرعت دسترسی به داده‌ها در محیط‌های سروری می‌شود.

• Core i7: کش کمتر نسبت به Xeon، اما برای نرم‌افزارها و بازی‌ها کافی است.

۳. پشتیبانی از ECC RAM

• Xeon: قابلیت پشتیبانی از ECC RAM برای جلوگیری از خطاهای حافظه دارد.

• Core i7: فاقد پشتیبانی از ECC است و بیشتر برای مصارف روزمره طراحی شده است.

۴. اورکلاکینگ

• Xeon: به دلیل پایداری مورد نیاز در سرورها، امکان اورکلاک ندارد.

• Core i7: مدل‌های سری K قابلیت اورکلاک دارند و برای گیمرها یا توسعه‌دهندگان مناسب‌تر هستند.

مزایا و معایب Xeon

✅ مزایا:

• پشتیبانی از حجم بالای RAM (تا ۱ ترابایت یا بیشتر در برخی مدل‌ها).

• پایداری و طول عمر بالا در محیط‌های سازمانی.

• مناسب برای مجازی‌سازی، هاستینگ و پردازش داده‌های بزرگ.

• پشتیبانی از فناوری‌های خاص مانند Intel vPro، Intel DCM و Virtualization.

❌ معایب:

• قیمت بسیار بالا نسبت به Core i7.

• عدم پشتیبانی از اورکلاک.

• کارایی کمتر در پردازش‌های تک‌رشته‌ای (مثل برخی بازی‌ها).

مزایا و معایب Core i7

✅ مزایا:

• قیمت مناسب‌تر نسبت به Xeon.

• فرکانس بالا و عملکرد عالی در بازی‌ها و برنامه‌های تک‌رشته‌ای.

• وجود گرافیک داخلی برای استفاده‌های سبک.

• پشتیبانی از اورکلاک در مدل‌های K.

❌ معایب:

• عدم پشتیبانی از ECC RAM.

• محدودیت در تعداد هسته‌ها و حافظه RAM.

• مناسب نبودن برای پردازش‌های سازمانی و دیتاسنترها.

تفاوت‌های کلیدی Xeon و Core i7

1. هدف طراحی: Xeon برای سرورها و سازمان‌ها، Core i7 برای کاربران خانگی و حرفه‌ای.

2. پایداری: Xeon در شرایط کاری ۲۴/۷ بسیار پایدارتر است.

3. هزینه: Core i7 مقرون‌به‌صرفه‌تر است.

4. پشتیبانی از فناوری‌ها: Xeon از ECC RAM و حجم بالای RAM پشتیبانی می‌کند، Core i7 خیر.

5. گرافیک داخلی: اکثر Core i7ها دارای گرافیک داخلی هستند، اما بسیاری از Xeonها فاقد آن‌اند.

چه زمانی Xeon بخریم و چه زمانی Core i7؟

• اگر مدیر یک وب‌سایت بزرگ، دیتا سنتر، هاستینگ یا کسب‌وکار آنلاین هستید که نیاز به پردازش‌های دائمی و پایدار دارید، Xeon بهترین انتخاب شماست.

• اما اگر یک وبمستر، توسعه‌دهنده، گیمر یا فریلنسر IT هستید که به دنبال قدرت پردازش سریع و هزینه کمتر هستید، Core i7 گزینه مناسب‌تری خواهد بود.

جمع‌بندی

پردازنده‌های Xeon و Core i7 هر دو از محصولات قدرتمند اینتل هستند، اما برای اهداف متفاوتی طراحی شده‌اند. Xeon بیشتر برای محیط‌های حرفه‌ای و سازمانی با نیازهای بالا در پردازش داده‌ها مناسب است، در حالی که Core i7 برای کاربران خانگی، گیمرها و کارهای روزمره انتخاب بهتری خواهد بود.

انتخاب نهایی شما باید بر اساس نوع نیاز، بودجه و سطح کاری صورت گیرد. اگر پایداری و توان پردازش هم‌زمان اولویت شماست، Xeon بخرید؛ اما اگر سرعت تک‌رشته‌ای و هزینه کمتر مدنظر شماست، Core i7 بهترین گزینه خواهد بود.