بایگانی

دسته: آکادمی

فعالسازی دو مرحله ای سی پنل

در دنیای دیجیتال امروزی، امنیت حساب‌های کاربری به یکی از دغدغه‌های جدی برای مدیران وب‌سایت‌ها، توسعه‌دهندگان، فریلنسرها و سازمان‌های حرفه‌ای تبدیل شده است. یکی از راه‌حل‌های مؤثر برای افزایش امنیت ورود به کنترل پنل هاست، استفاده از قابلیت احراز هویت دو مرحله‌ای یا Two-Factor Authentication (2FA) در سی پنل است. در این مقاله، به‌صورت فنی و کاربردی نحوه فعال‌سازی این ویژگی امنیتی را توضیح خواهیم داد و مزایای آن را بررسی می‌کنیم.

احراز هویت دو مرحله‌ای چیست؟

احراز هویت دو مرحله‌ای روشی امنیتی است که در آن، تنها وارد کردن نام کاربری و رمز عبور برای ورود کافی نیست. در کنار این اطلاعات، باید یک کد امنیتی یک‌بار مصرف (OTP) نیز وارد شود. این کد معمولاً توسط یک اپلیکیشن احراز هویت مانند Google Authenticator روی گوشی همراه کاربر تولید می‌شود.

بنابراین، حتی اگر اطلاعات ورود شما (Username و Password) به دست هکرها بیفتد، بدون دسترسی به تلفن همراه و اپلیکیشن تایید هویت، امکان ورود به سی پنل وجود نخواهد داشت.

چرا باید احراز هویت دو مرحله‌ای را در سی پنل فعال کنیم؟

اگر از کنترل پنل سی پنل برای مدیریت سایت یا هاست خود استفاده می‌کنید، فعال کردن این ویژگی مزایای امنیتی قابل توجهی برای شما به همراه دارد:

  • جلوگیری از دسترسی غیرمجاز: حتی اگر رمز عبور شما افشا شود، بدون کد دوم هیچ‌کس نمی‌تواند وارد حساب شود.

  • افزایش سطح امنیت اطلاعات: مانع از نشت یا حذف ناخواسته اطلاعات حیاتی سایت می‌شود.

  • اطمینان بیشتر در تیم‌های کاری: در کسب‌وکارهای آنلاین با چندین ادمین یا فریلنسر، این ویژگی از ورود کاربران ناشناس جلوگیری می‌کند.

  • پیش‌نیاز امنیت سازمانی: در سازمان‌ها و شرکت‌های بزرگ، فعال بودن ۲FA به‌عنوان استاندارد امنیتی ضروری است.

پیش‌نیازهای فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای در سی پنل

پیش از شروع مراحل، اطمینان حاصل کنید که:

  1. ارائه‌دهنده هاست شما، این ویژگی را در سطح سرور (WHM) فعال کرده باشد.
  2. به اپلیکیشن‌های تولید OTP مانند Google Authenticator یا Authy روی موبایل دسترسی داشته باشید.
  3. مرورگر و سیستم‌عامل شما از کدهای QR و اسکن آن‌ها پشتیبانی کند.

مراحل فعال‌سازی دو مرحله‌ای در سی پنل

مرحله ۱: بررسی فعال بودن Two-Factor Authentication در WHM

اگر شما مدیر سرور هستید یا به WHM دسترسی دارید، ابتدا باید این قابلیت را از WHM فعال کنید:

  • وارد WHM شوید.

  • مسیر زیر را دنبال کنید:
    WHM > Security Center > Two-Factor Authentication

  • گزینه “Enable” را فعال کنید.

در صورتی که کاربر یک هاست اشتراکی هستید، این مرحله توسط هاستینگ شما باید از قبل انجام شده باشد.

فعالسازی دو مرحله ای در سی پنل
فعالسازی دو مرحله ای در سی پنل

مرحله ۲: ورود به سی پنل و دسترسی به بخش Two-Factor Authentication

  • وارد سی پنل خود شوید.

  • در بخش SECURITY روی گزینه‌ی Two-Factor Authentication کلیک کنید.

  • در صورتی که ویژگی قبلاً فعال نشده باشد، پیام زیر نمایش داده می‌شود:
    Two-factor authentication is not configured for your account

  • روی دکمه‌ی آبی رنگ Set Up Two-Factor Authentication کلیک کنید.

آموزش فعالسازی تایید دو مرحله ای سی پنل
آموزش فعالسازی تایید دو مرحله ای سی پنل

مرحله ۳: اسکن کد QR و ثبت کد امنیتی

در این مرحله:

  • صفحه‌ای به شما نمایش داده می‌شود که شامل یک کد QR است.

  • اپلیکیشن Google Authenticator را از Google Play یا App Store نصب کنید.

  • با استفاده از اپلیکیشن، کد QR را اسکن کنید.

  • پس از اسکن، اپلیکیشن یک کد ۶ رقمی موقت تولید می‌کند.

  • این کد را در بخش Security Code وارد نمایید.

  • روی گزینه‌ی Configure Two-Factor Authentication کلیک کنید تا تنظیمات ذخیره شود.

تبریک! احراز هویت دو مرحله‌ای سی پنل با موفقیت فعال شد.

فعالسازی تایید دو مرحله ای سی پنل
فعالسازی تایید دو مرحله ای سی پنل

نکات مهم و محدودیت‌ها

  • هر سشن فقط برای یک دستگاه فعال است: هم‌زمان نمی‌توانید با چند سیستم مختلف وارد یک سی پنل با ۲FA فعال شوید.

  • در صورت گم‌شدن موبایل: در صورت از دست دادن گوشی یا حذف اپلیکیشن، ورود به سی پنل ممکن نیست و باید از طریق پشتیبانی هاستینگ، دسترسی بازگردانی شود.

  • پشتیبان‌گیری از کد QR یا کلید امنیتی: هنگام فعال‌سازی، حتماً از کد QR یا کلید متنی پشتیبان تهیه کنید تا در صورت نیاز مجدد، بتوانید آن را به اپلیکیشن جدید وارد کنید.

غیرفعال‌سازی Two-Factor Authentication

در برخی شرایط، ممکن است نیاز به غیرفعال‌سازی این ویژگی داشته باشید. برای این کار:

  • وارد سی پنل شوید.

  • به بخش Two-Factor Authentication بروید.

  • روی دکمه Remove Two-Factor Authentication کلیک کنید.

  • تأیید نهایی را انجام دهید.

توجه داشته باشید که این کار فقط در شرایط ضروری انجام شود، زیرا امنیت ورود را کاهش می‌دهد.

نتیجه‌گیری

فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای در سی پنل، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای افزایش امنیت حساب کاربری شماست. این ویژگی مخصوصاً برای مدیران وب‌سایت‌ها، توسعه‌دهندگان، صاحبان فروشگاه‌های اینترنتی، آژانس‌های دیجیتال مارکتینگ و تیم‌های فنی بسیار حیاتی است.

در دنیایی که حملات سایبری و نشت اطلاعات هر روز پیچیده‌تر می‌شوند، توصیه می‌شود به هیچ وجه بدون فعال‌سازی ۲FA از سی پنل استفاده نکنید.

آموزش رفع خطاهای SSL

استفاده از SSL و پروتکل امن HTTPS دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک الزام برای حفظ امنیت و اعتبار وب‌سایت‌هاست. با وجود اهمیت بالای این فناوری، بسیاری از صاحبان وب‌سایت‌ها هنگام راه‌اندازی یا تمدید گواهی امنیتی با خطاهایی مواجه می‌شوند. در این مقاله، قصد داریم به‌صورت کامل و کاربردی به موضوع رفع خطاهای SSL بپردازیم و رایج‌ترین مشکلات گواهی امنیتی را در مرورگرها، به‌ویژه گوگل کروم بررسی کنیم.

SSL چیست و چرا باید از آن استفاده کنیم؟

SSL (Secure Sockets Layer) یک فناوری رمزنگاری است که امنیت داده‌های منتقل‌شده بین مرورگر کاربر و سرور را تضمین می‌کند. وقتی سایت شما دارای SSL فعال باشد، اطلاعات شخصی کاربران مانند رمز عبور، شماره کارت بانکی و سایر داده‌های حساس به‌صورت رمزنگاری‌شده انتقال می‌یابد.

از سال ۲۰۱۸، گوگل به طور رسمی اعلام کرد که مرورگر Chrome وب‌سایت‌هایی را که فاقد گواهینامه امنیتی SSL هستند با پیام “Not Secure” به کاربران هشدار می‌دهد. این موضوع نه‌تنها امنیت سایت بلکه سئو سایت و اعتماد کاربران را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

گواهینامه SSL چگونه کار می‌کند؟

گواهینامه SSL یک فایل دیجیتال است که اطلاعاتی مانند نام دامنه، اطلاعات مالک، صادرکننده گواهینامه و تاریخ انقضا را شامل می‌شود. این گواهی توسط مراجع معتبر (CA) صادر شده و بر روی سرور نصب می‌شود. در صورت معتبر بودن گواهی، ارتباط با سایت از طریق HTTPS و با آیکون قفل سبز در مرورگر نمایش داده می‌شود.

اما اگر مشکلی در گواهی SSL وجود داشته باشد، مرورگرها اتصال را ناامن اعلام کرده و کاربر را از ورود به سایت بازمی‌دارند.

خطای SSL چیست و چرا رخ می‌دهد؟

خطای SSL زمانی رخ می‌دهد که مرورگر نتواند به درستی اعتبار گواهینامه امنیتی سایت را تأیید کند. این مشکل می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله:

  • منقضی شدن گواهینامه SSL
  • استفاده از گواهینامه برای دامنه یا ساب‌دامنه نامرتبط
  • عدم اعتماد مرورگر به صادرکننده گواهی
  • تنظیمات اشتباه در سرور یا مرورگر
  • بارگذاری منابع غیر امن (Mixed Content)

در ادامه به بررسی این خطاها و روش‌های آموزش رفع مشکل SSL در مرورگرها می‌پردازیم.

خطای NET::ERR_CERT_INVALID در گوگل کروم

این یکی از رایج‌ترین خطاهای SSL در مرورگر Chrome است. این خطا نشان می‌دهد که مرورگر نتوانسته اعتبار گواهی SSL را تأیید کند. دلایل ممکن عبارت‌اند از:

  • گواهی برای دامنه دیگری صادر شده است

  • تاریخ گواهی منقضی شده است

  • مرورگر گواهی صادرشده را نمی‌پذیرد یا آن را نامعتبر می‌داند

راه‌حل‌ها:

  • بررسی اعتبار و تاریخ انقضای گواهی در سایت‌های بررسی SSL مانند SSL Labs

  • اطمینان از این‌که گواهی SSL برای دامنه و ساب‌دامنه صحیح صادر شده

  • پاک کردن کش مرورگر و بروزرسانی آن

خطای Mixed Content پس از فعال‌سازی SSL

پس از فعال کردن HTTPS، ممکن است بعضی از منابع (تصاویر، CSS، JavaScript) هنوز با آدرس HTTP لود شوند. این وضعیت باعث خطای Mixed Content می‌شود و مرورگر هشدار امنیتی نمایش می‌دهد.

راه‌حل‌ها:

  1. استفاده از ابزارهای اسکن مانند Why No Padlock برای شناسایی منابع ناامن
  2. جایگزین کردن تمامی لینک‌ها با نسخه HTTPS
  3. استفاده از افزونه‌هایی مانند Really Simple SSL در وردپرس برای رفع خودکار این خطا

منقضی شدن گواهی SSL و راه‌حل آن

یکی از خطاهای مهم، پایان یافتن اعتبار گواهی است. برخلاف تصور، گواهی‌ها به‌طور خودکار تمدید نمی‌شوند و در صورت اتمام تاریخ، مرورگرها هشدار “Your connection is not private” نمایش می‌دهند.

برای رفع این مشکل:

  • بررسی تاریخ انقضا در پنل هاست یا داشبورد مدیریت گواهی

  • تمدید گواهی از طریق مراجع صادرکننده مانند Let’s Encrypt یا Comodo

  • فعال‌سازی سیستم تمدید خودکار (Auto Renewal) در هاست یا سرور

🔗 لینک داخلی پیشنهادی: گواهینامه امنیتی SSL

رفع خطاهای SSL در مرورگرهای مختلف

در گوگل کروم:

  • پاک کردن کش SSL از مسیر: chrome://settings/privacy

  • بررسی ساعت و تاریخ سیستم

  • غیر فعال کردن آنتی‌ویروس یا فایروال موقتاً (در صورت بلاک کردن HTTPS)

در فایرفاکس:

  • حذف کش SSL از تنظیمات پیشرفته

  • غیرفعال کردن افزونه‌های مخل عملکرد HTTPS

  • بررسی تنظیمات پروکسی یا VPN

راهکارهای پیشگیرانه برای جلوگیری از خطای SSL

  • فعال‌سازی HTTPS Strict Transport Security (HSTS)

  • استفاده از CDN‌های معتبر با پشتیبانی SSL

  • مانیتورینگ وضعیت گواهی با ابزارهایی مانند UptimeRobot یا SSL Checker

  • تنظیم هشدار ایمیل برای تاریخ انقضای گواهی

جمع‌بندی: چرا باید خطاهای SSL را جدی بگیریم؟

خطاهای مربوط به SSL تنها مشکلات فنی نیستند، بلکه مستقیماً بر اعتماد کاربران، رتبه سئو سایت، و نرخ تبدیل تأثیر می‌گذارند. رفع سریع و اصولی این خطاها، نشان از حرفه‌ای بودن کسب‌وکار شما دارد.

با رعایت نکاتی که در این مقاله ذکر شد، می‌توانید به‌راحتی مشکلات مربوط به گواهی امنیتی را شناسایی کرده، برطرف نمایید و تجربه کاربری ایمنی برای بازدیدکنندگان خود فراهم کنید.

 

ریبوت کردن سرور مجازی

در دنیای مدیریت سرورها و زیرساخت‌های آنلاین، گاهی ساده‌ترین اقدامات فنی می‌توانند تاثیر عمیقی بر پایداری و عملکرد سیستم‌ها داشته باشند. یکی از این اقدامات مهم و کاربردی، ریبوت کردن سرور مجازی یا همان راه‌اندازی مجدد VPS است. این فرآیند به‌ظاهر ساده، در بسیاری از شرایط بحرانی یا تعمیراتی، نقش نجات‌دهنده را ایفا می‌کند.

در این مقاله به‌صورت جامع و فنی به بررسی روش‌های مختلف ریبوت سرور مجازی، دلایل انجام آن، نکات مهم پیش از ریستارت و معرفی ابزارهای کاربردی خواهیم پرداخت.

سرور مجازی (VPS) چیست؟

VPS یا Virtual Private Server به معنی “سرور مجازی خصوصی”، یک محیط مستقل و اختصاصی روی یک سرور فیزیکی است که با کمک تکنولوژی مجازی‌سازی (Virtualization) ایجاد می‌شود. هر VPS منابعی مانند رم، پردازنده، فضای ذخیره‌سازی و سیستم‌عامل اختصاصی خود را دارد، اما با دیگر VPSها روی یک سخت‌افزار مشترک می‌باشد.

VPSها گزینه‌ای محبوب برای وب‌سایت‌ها، اپلیکیشن‌ها، استارتاپ‌ها و آژانس‌های دیجیتال مارکتینگ هستند زیرا تعادلی میان هزینه، کارایی و انعطاف‌پذیری فراهم می‌کنند.

برای آشنایی بیشتر با انواع VPS می‌توانید به صفحه سرور مجازی  مراجعه کنید.

ریبوت سرور مجازی به چه معناست؟

ریبوت (Reboot) یا Restart به معنای راه‌اندازی مجدد سیستم است. این عملیات مشابه کاری است که هنگام هنگ کردن لپ‌تاپ یا گوشی انجام می‌دهید: سیستم را خاموش و دوباره روشن می‌کنید تا به حالت پایدار بازگردد.

در سرورهای مجازی، ریبوت باعث می‌شود سرویس‌ها و پردازش‌هایی که دچار اختلال شده‌اند، متوقف و مجدداً از نو اجرا شوند. این کار می‌تواند بسیاری از مشکلات سیستمی، نرم‌افزاری یا منابع مصرفی را برطرف کند.

چه زمانی به ریبوت سرور نیاز داریم؟

در موقعیت‌های مختلفی ممکن است نیاز به ریبوت کردن سرور مجازی داشته باشید، از جمله:

  • کرش یا هنگ کردن سرور: سیستم به‌درستی پاسخ نمی‌دهد و ریموت یا SSH در دسترس نیست.

  • نصب یا به‌روزرسانی کرنل و نرم‌افزارها: تغییرات سیستمی مهم اغلب نیاز به ریبوت دارند تا اعمال شوند.

  • نشت حافظه (Memory Leak) یا مصرف بیش‌ازحد منابع: ریبوت می‌تواند مصرف منابع را به حالت طبیعی بازگرداند.

  • بررسی و اعمال تغییرات شبکه یا فایروال: برخی تغییرات فقط با ریستارت کامل سیستم اجرا می‌شوند.

  • دستورات خاص در توسعه یا تست نرم‌افزارها: برنامه‌نویسان گاهی نیاز دارند محیط را مجدداً بارگذاری کنند.

نکات مهم قبل از ریبوت کردن VPS

پیش از ریبوت کردن سرور، حتماً به نکات زیر توجه داشته باشید:

  • تهیه نسخه پشتیبان (Backup)
    قبل از هرگونه تغییر سیستمی، از داده‌های حیاتی بکاپ بگیرید تا در صورت بروز خطا، قابل بازیابی باشند.
  • بررسی لاگ‌ها و پردازش‌ها
    گاهی مشکلات با ریبوت حل نمی‌شوند؛ باید ابتدا دلیل مشکل را بررسی کنید. لاگ‌ها می‌توانند مسیر عیب‌یابی را مشخص کنند.
  • اطلاع‌رسانی به کاربران یا تیم
    اگر سرور میزبان یک اپلیکیشن یا وب‌سایت زنده است، قبل از ریبوت اطلاع‌رسانی انجام دهید تا از اختلال در تجربه کاربری جلوگیری شود.
  • زمان‌بندی مناسب ریبوت
    ریبوت را در ساعاتی انجام دهید که کمترین ترافیک روی سرور است (مثلاً ساعات نیمه‌شب).

روش‌های ریبوت کردن سرور مجازی

۱. ریبوت از طریق ناحیه کاربری (Client Area)

اغلب شرکت‌های ارائه‌دهنده سرور مجازی، یک پرتال کاربری در اختیار مشتری قرار می‌دهند که از طریق آن می‌توانید سرویس‌های خود را مدیریت کنید.

مراحل:

  • وارد پنل کاربری شوید.

  • از منوی “سرویس‌ها”، سرور مورد نظر را انتخاب کنید.

  • در بخش تنظیمات، گزینه Reboot VPS یا Restart Server را انتخاب کنید.

  • منتظر بمانید تا فرایند راه‌اندازی مجدد تکمیل شود.

این روش زمانی مفید است که دسترسی به SSH یا کنترل‌پنل سرور ندارید یا سیستم پاسخگو نیست.

۲. ریبوت از طریق SSH (برای کاربران لینوکس)

اگر به سرور از طریق SSH دسترسی دارید، سریع‌ترین و حرفه‌ای‌ترین روش ریستارت سرور، استفاده از دستورات زیر است:

sudo reboot

یا

sudo shutdown -r now

توصیه می‌شود قبل از اجرای دستور ریبوت، بررسی کنید که عملیات مهمی در حال اجرا نباشد. همچنین در سرورهای حساس، از ابزارهایی مانند screen یا tmux استفاده کنید تا نشست کاری شما پس از ریبوت حفظ شود.

۳. ریبوت از طریق پنل SolusVM

SolusVM یکی از کنترل‌پنل‌های محبوب برای مدیریت VPS است. اگر ارائه‌دهنده‌ی سرور شما از این پنل استفاده می‌کند، مراحل زیر را دنبال کنید:

مراحل:

  • وارد پنل SolusVM شوید.

  • از داشبورد اصلی، سرور مورد نظر را انتخاب کنید.

  • در بخش General روی گزینه Reboot کلیک نمایید.

  • وضعیت سرور را در بخش مانیتورینگ بررسی کنید تا مطمئن شوید سرور به‌درستی بالا آمده است.

۴. ریستارت از طریق WHM/cPanel (برای VPSهای مدیریت شده)

در صورتی که از سرور لینوکس با کنترل‌پنل WHM استفاده می‌کنید، می‌توانید از منوی WHM به‌راحتی سیستم را ریبوت کنید:

مسیر:

WHM > System Reboot > Graceful Server Reboot
یا
WHM > System Reboot > Forceful Server Reboot

تفاوت ریبوت نرم‌افزاری و سخت‌افزاری چیست؟

  • ریبوت نرم‌افزاری (Soft Reboot):
    با استفاده از دستورات داخل سیستم‌عامل انجام می‌شود. سریع‌تر و بی‌خطرتر است.

  • ریبوت سخت‌افزاری (Hard Reboot):
    سرور به‌صورت اجباری از منبع برق مجازی قطع و مجدداً وصل می‌شود. معمولاً زمانی استفاده می‌شود که سیستم قفل کرده و هیچ دستوری پاسخ نمی‌دهد.

جمع‌بندی: چرا ریبوت سرور مجازی مهم است؟

ریبوت سرور مجازی یکی از مهم‌ترین اقدامات نگهداری و پشتیبانی فنی برای هر وب‌سایت یا اپلیکیشن آنلاین محسوب می‌شود. این فرآیند ساده می‌تواند به رفع مشکلات سیستمی، اجرای تغییرات، افزایش پایداری و بهینه‌سازی عملکرد کمک کند. اما باید با دقت، در زمان مناسب و با رعایت نکات ایمنی انجام شود.

فراموش نکنید که تهیه بکاپ، تحلیل لاگ‌ها، اطلاع‌رسانی و استفاده از ابزارهای مناسب بخشی از یک ریبوت حرفه‌ای و مسئولانه است.

آشنایی با Cloud services

آشنایی با Cloud services

آشنایی با Cloud services، یکی از مهم‌ترین چالش‌های دنیای دیجیتال، ذخیره سازی اطلاعات یا Data Storage است.

حجم اطلاعات تولید شده در فضای دیجیتال، هر روز و هر لحظه بیشتر می‌شود و منطقی است که راهکارهای ذخیره سازی اطلاعات دیجیتال هم به همان نسبت، رشد و توسعه پیدا کنند شیوه‌ی سنتی ذخیره سازی اطلاعات دیجیتال، همان چیزی است که همه‌ی ما طی دهه‌ی گذشته با آن آشنا بوده‌ایم هارد دیسک‌ها و فلش مموری‌ها، از جمله رایج‌ترین ابزارهای سنتی ذخیره سازی اطلاعات دیجیتال محسوب می‌شوند.

امروزه جعبه های ذخیره سازی ابری متعددی در دنیا وجود دارند که از جمله آنها می‌توان به دراپ باکس، GoogleDrive، OneDrive و iCloud اشاره کرد طبیعی است هر کسی با توجه به نیازها و سلیقه‌اش، سرویس ذخیره سازی ابری مطلوب خود را انتخاب می‌کند.

جعبه های ذخیره سازی روشی ایمن و راحت برای ذخیره داده های سرویس های شما می باشد. با جعبه های ذخیره سازی، شما می توانید در هر زمان و از هر مکان با اتصال اینترنتی به پرونده ها و اطلاعات خود به راحتی دسترسی پیدا کنید.

همچنین اتصال به جعبه ها به درایو رایانه شخصی و دسترسی به جعبه های ذخیره سازی با تلفن هوشمند یا تبلیت خود نیز آسان است. جعبه های ذخیره سازی با انواع مختلفی از پروتکل های استاندارد کار می کنند که توسط طیف گسترده ای از برنامه ها را پشتیبانی می کند.

آشنایی با Cloud services
آشنایی با Cloud services

ویژگی های جعبه ذخیره سازی

به طور کلی شرکت های بزرگ و سازمان ها ضرورت داشتن یک سیستم ذخیره سازی مطمئن برای نگه داری و ارائه اطلاعات احتیاج دارند و سازمان‌ها و کسب و کارهایی که خدمات فوق را ارائه می‌دهند به عنوان ارائه دهندگان سرویس ذخیره سازی ابری اطلاعات یا Cloud Storage Service Providers شناخته می‌‌شوند.

حال به بررسی ویژگی های جعبه ذخیره سازی میپردازیم:

۱- امنیت بالا

اطلاعات شما در جعبه های ذخیره سازی با پیکربندی RAID محافظت می شوند بنابر این احتمال از دست دادن اطلاعات بسیار کم است.

۲- دسترسی آسان

شما می توانید از پروتکل های دسترسی مختلف مانند FTP ، SFTP ، SCP و RSYNC استفاده کنید تا بتوانید به راحتی و با اطمینان به جعبه ذخیره سازی خود دسترسی پیدا کنید.

۳- عملکرد حداکثری

پورت ارتباطی بسیار قدرتمند و دیسک های اینترپراز حرفه ای حداکثر عملکرد باکس های ذخیره سازی را تضمین می نماید.

ویژگی های جعبه ذخیره سازی
ویژگی های جعبه ذخیره سازی

آموزش نصب افزونه WHMReseller

افزونه WHMReseller یکی از محبوب‌ترین پلاگین‌های توسعه‌یافته برای WHM/cPanel است که به شما این امکان را می‌دهد تا سطوح مختلف نمایندگی (ریسلری) را به صورت کاملاً حرفه‌ای مدیریت کنید. اگر قصد دارید یک کسب‌وکار هاستینگ چندسطحی راه‌اندازی کنید یا می‌خواهید قابلیت فروش ریسلر، مستر ریسلر و آلفا ریسلر را فراهم نمایید، این افزونه یک انتخاب هوشمندانه خواهد بود.

WHMReseller چیست و چه کاربردی دارد؟

افزونه WHMReseller محصول شرکت Deasoft است و یکی از قدرتمندترین ابزارهای مدیریت نمایندگی در محیط WHM به شمار می‌رود. برخلاف نسخه پایه WHM که تنها امکان تعریف حساب‌های ریسلر را می‌دهد، WHMReseller دو سطح نمایندگی دیگر نیز به آن اضافه می‌کند:

  • Master Reseller (مستر ریسلر): قادر به ساخت ریسلر است.

  • Alpha Reseller (آلفا ریسلر): قادر به ساخت مستر ریسلر و ریسلر است.

این ساختار چندلایه به شرکت‌های هاستینگ و فروشندگان خدمات میزبانی اجازه می‌دهد مدل کسب‌وکار سلسله‌مراتبی ایجاد کنند که برای توسعه شبکه نمایندگان، ایجاد زیرساخت فروش و درآمدزایی مستمر بسیار مناسب است.

مزایای استفاده از WHMReseller برای مدیران سرور

نصب و استفاده از WHMReseller مزایای قابل‌توجهی برای مدیران وب‌سایت‌ها، استارتاپ‌ها، آژانس‌های دیجیتال مارکتینگ، فریلنسرهای IT و حتی شرکت‌های بزرگ دارد. برخی از این مزایا عبارتند از:

  • افزایش سودآوری: با فروش سطوح مختلف نمایندگی هاست، درآمد چندلایه‌ای ایجاد می‌شود.

  • مدیریت متمرکز و پیشرفته: مدیریت کاربران، دامنه‌ها، بکاپ‌ها و منابع از یک نقطه مرکزی انجام می‌شود.

  • قابلیت نصب در سرورهای اختصاصی و مجازی: WHMReseller با WHM/CPanel نسخه ۱۱ به بالا سازگار است.

  • پشتیبانی از قابلیت Remote Backup: هر کاربر می‌تواند به‌صورت مستقل از داده‌های خود نسخه پشتیبان تهیه کند.

  • لایسنس رایگان اولیه: نسخه تریال ۷ یا ۱۴ روزه برای تست رایگان در دسترس است.

پیش‌نیازهای نصب WHMReseller

برای نصب و اجرای بدون مشکل افزونه WHMReseller، سیستم شما باید دارای شرایط زیر باشد:

  • سیستم‌عامل‌های پشتیبانی‌شده: CentOS 6 یا ۷، RedHat

  • نسخه WHM/cPanel: نسخه ۱۱ یا بالاتر

  • دسترسی Root به SSH: برای اجرای دستورات نصب لازم است.

  • فعال بودن پورت‌های ضروری در فایروال: پورت‌های ۲۰۸۲، ۲۰۸۳، ۲۰۸۶ و ۲۰۸۷ باید باز باشند.

مراحل گام‌به‌گام نصب افزونه WHMReseller

در ادامه مراحل نصب این پلاگین را در محیط لینوکس و WHM/CPanel بررسی می‌کنیم:

مرحله ۱: ورود به SSH با دسترسی Root

ابتدا با دسترسی root از طریق SSH وارد سرور خود شوید.

مرحله ۲: دانلود فایل نصب

cd /usr/local/cpanel/whostmgr/docroot/cgi
wget https://deasoft.com/install.cpp

مرحله ۳: کامپایل و نصب افزونه

g++ install.cpp -o install
chmod ۷۰۰ install
./install

مرحله ۴: انتخاب گزینه‌های نصب

در فرآیند نصب، سیستم از شما می‌خواهد بر اساس پیشنهادهای نصب یکی از گزینه‌ها را انتخاب کنید. تنظیمات پیشنهادی پیش‌فرض برای اکثر سرورها مناسب است.

مرحله ۵: حذف فایل‌های نصب

پس از اتمام نصب، برای بهینه‌سازی فضای سرور، فایل‌های نصبی را حذف کنید:

rm install
rm install.cpp
مراحل گام‌به‌گام نصب افزونه WHMReseller

بعد از نصب چه کارهایی باید انجام شود؟

پس از نصب موفق WHMReseller، مراحل زیر را دنبال کنید:

  1. وارد پنل WHM شوید.
  2. از منوی سمت چپ به بخش WHMreseller Plugin بروید.
  3. تنظیمات نمایندگی‌های Alpha و Master را انجام دهید.
  4. اطمینان حاصل کنید که پورت‌های مورد نیاز در فایروال باز هستند.
  5. در صورت نیاز، دسترسی بکاپ‌گیری از راه دور (Remote Backup) را برای کاربران فعال کنید.

دریافت و فعال‌سازی لایسنس WHMReseller

افزونه WHMReseller دارای لایسنس تریال رایگان به مدت ۷ روز است. پس از آن برای استفاده دائمی از افزونه، باید نسبت به خرید لایسنس معتبر اقدام کنید. برای خرید لایسنس می‌توانید از وب‌سایت رسمی Deasoft یا نمایندگان فروش معتبر اقدام نمایید.

نکاتی در خصوص امنیت افزونه

اگرچه افزونه WHMReseller امنیت مناسبی دارد، رعایت برخی نکات ضروری است:

  • استفاده از فایروال حرفه‌ای مانند CSF برای کنترل ترافیک ورودی/خروجی

  • فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای در WHM

  • ایجاد دسترسی محدود برای کاربران سطح پایین‌تر

  • بکاپ‌گیری منظم از تنظیمات و حساب‌های نمایندگی

سخن پایانی

افزونه WHMReseller ابزاری حرفه‌ای برای ارائه خدمات نمایندگی چندسطحی است و به شما این امکان را می‌دهد که بدون نیاز به راه‌حل‌های پیچیده، شبکه‌ای از نمایندگان فروش برای خدمات میزبانی خود ایجاد کنید. اگر در حال راه‌اندازی کسب‌وکار هاستینگ هستید یا می‌خواهید خدمات میزبانی را به‌صورت نمایندگی ارائه دهید، این افزونه یکی از ضروری‌ترین ابزارهایی است که باید در سرور شما نصب شود.

نصب سیستم عامل در هتزنر

نصب سیستم عامل در هتزنر، اگر دیتاسنتر هتزنر سرور اختصاصی تهیه کرده باشید، باید بدانید، تا زمانی که یک سیستم عامل روی آن نصب نکنید، عملاً قادر به استفاده از آن نخواهید بود. حالا این سیستم عامل می‌تواند یکی از سیستم عامل‌های خانوادهٔ لینوکس یا ویندوز باشد. یا خود یک مجازی ساز مثل VMWare ESXi باشد؛ که روی آن چندین سرور مجازی و جداگانه می‌توانید ایجاد کنید.

دیتاسنتر هتزنر، مثل هر فروشندهٔ دیگری، زمانی که یک سرور اختصاصی به مشتری خودش می‌فروشد، دسترسی‌هایی را هم برای کنترل سرور به وی می‌دهد. با استفاده از همین دسترسی‌ها می‌توان سیستم عامل را روی سرور نصب کرد و حتی آن را پیکربندی کرد.

پنلی که هتزنر برای کنترل سرور اختصاصی به شما خواهد داد، robot نام دارد. که در نشانی robot.your-server.de قابل دسترس است. روش‌های متفاوتی که به واسطهٔ همین پنل می‌توانید مبارت به نصب سیستم عامل کنید به قرار زیر می‌باشند:

  1. نصب از طریق KVM
  2. نصب از طریق Rescue
  3. نصب از طریق VNC
  4. نصب سیستم عامل با نصاب ویندوز یا لینوکس

با ورود به حساب خود در robot تمامی سرور‌هایی که در پنل خود دارید را در همان صفحهٔ اول می‌توانید ببینید. روی نام هر سرور که کلیک کنید، چند تا دکمهٔ تنظیماتی برای رفتن به همان بخش برای شما باز خواهد شد.

نصب سیستم عامل در هتزنر
نصب سیستم عامل در هتزنر

نصب سیستم عامل از طریق KVM

دسترسی به KVM سرور را باید ابتدا درخواست داد. که برای مدت زمان محدودی، حداکثر ۳ ساعته می‌توان از آن برای نصب سیستم عامل استفاده کرد. برای شروع باید روی سربرگ Support در پنل سرور در روبوت کلیک کرد تا یک درخواست پشتیبانی بتوانیم ارسال کنیم. اگر به این سربرگ دسترسی ندارید، باید از فروشندهٔ سرور بخواهید این درخواست را به هتزنر ارسال نماید.

نوع Request Type را Remote Console (KVM) انتخاب کنید. Suggested appointment را گزینه اول انتخاب کنید و از قسمت Duration مدت زمان دسترسی و Your Message پیام خود را به انگلیسی برای دریافت این دسترسی وارد کنید. سپس روی send request کلیک کنید. حالا باید منتظر باشید تا اطلاعات ورود KVM برای شما ایمیل گردد.

شما باید با مرورگر وارد نشانی داده شده شوید و از نام کاربری و رمز عبور داده شده برای ورود به KVM استفاده کنید. پس از آن دقیقاً به مانند این است که روبروی سرور فیزیکی نشسته‌اید و قادرید هر کاری که خواسته باشید را انجام دهید.

ابتدا روی پیوند Interfaces در بالا سمت چپ کلیک کنید و سپس روی Virtual Media از فهرست فهرست Interfaces کلیک کنید، تا فایل ISO سیستم عامل‌مان را Mount کنیم.

نصب سیستم عامل در سرور اختصاصی هتزنر
نصب سیستم عامل در سرور اختصاصی هتزنر

در اینجا همچنین می‌توانید از گزینهٔ Upload برای بارگذاری Image سیستم عامل از روی رایانهٔ شخصی و یا حتی سرور مجازی هم استفاده کنید.

در جعبهٔ Share Name مسیری که به این ISO منتهی می‌شود را می‌نویسیم. مثلا برای سیستم عامل ویندوز ممکن است windows باشد. در انتها هم روی دکمهٔ SET کلیک کنید. اگر با خطا مواجه شدید، مراحل را بررسی کنید و مجدد تست کنید.

در آخر هم مراحل نصب را از طریق console مربوط به KVM همانند نصب سیستم عامل روی هر رایانهٔ دیگری طی کنید. به مدت زمانی که KVM را گرفتید هم دقت کنید که نهایت مدت زمان ۳ ساعت است. از طریق همان صفحهٔ اصلی پنل، با کلیک روی Click to Open KVM Console کنسول KVM را باز نمایید. یا از بالای صفحه KVM Console را کلیک کنید.

نصب سیستم عامل از طریق KVM
نصب سیستم عامل از طریق KVM

آموزش انتقال فایل از سرور به کامپیوتر

پس از خرید یک سرور مجازی یا اختصاصی، یکی از اولین نیازهای کاربران، انتقال فایل بین سرور و کامپیوتر شخصی است. برای مدیران وب‌سایت‌ها، توسعه‌دهندگان و تیم‌های دیجیتال مارکتینگ، انتقال سریع و امن داده‌ها میان سیستم‌های مختلف اهمیت زیادی دارد؛ چه بخواهید فایل‌های پروژه را از سرور دانلود کنید، چه قصد داشته باشید داده‌ها را به سرور مجازی ارسال کنید.

در این مقاله به‌صورت کامل و مرحله‌به‌مرحله روش‌های مختلف انتقال فایل از سرور به کامپیوتر و بالعکس را بررسی می‌کنیم. همچنین خواهیم دید چگونه می‌توان از ابزارهایی مانند Remote Desktop Connection در ویندوز و SCP / SFTP در لینوکس برای این کار استفاده کرد.

چرا انتقال فایل بین سرور و کامپیوتر اهمیت دارد؟

در دنیای امروزی که اغلب سرویس‌ها و اپلیکیشن‌ها روی بستر سرورهای ابری یا مجازی میزبانی می‌شوند، انتقال فایل یکی از کارهای روزمره و حیاتی است.
به‌عنوان مثال:

  • توسعه‌دهندگان برای آپلود نسخه‌های جدید برنامه روی سرور به این قابلیت نیاز دارند.

  • وبمسترها و شرکت‌های سئو برای جابه‌جایی بک‌آپ‌ها یا فایل‌های دیتا باید بتوانند میان سرور و سیستم خود ارتباط امن برقرار کنند.

  • کسب‌وکارهای آنلاین نیز اغلب داده‌های مشتری یا گزارش‌های فروش را از سرور دانلود می‌کنند.

بنابراین دانستن چگونه کپی فایل با ریموت دسکتاپ یا انتقال فایل سرور به کامپیوتر، مهارتی ضروری برای هر متخصص دیجیتال محسوب می‌شود.

انتقال فایل از سرور به کامپیوتر

انتقال فایل به سرور مجازی ویندوز از کامپیوتر

بعد از خرید سرور ویندوزی و راه اندازی آن ابتدا باید نرم افزار ریموت ویندوز یعنی remote desktop connection را باز کنید. ( می‌توانید از منوی استارت یا با زدن Winkey+r و وارد کردن عبارت mstsc این نرم افزار ریموت را پیدا کنید)
سپس در پنجره‌ی باز شده‌ی remote desktop connection آی پی سرور خود را وارد کرده و در پایین پنجره روی عبارت show options کلیک کنید.

انتقال فایل به سرور مجازی ویندوز از کامپیوتر

۲- در قسمت Computer آی پی سرور خود را وارد نمایید و سپس بر روی گزینه Show Option کلیک نمایید.

۳-مطابق شکل زیر در پنجره ی باز شده سربرگ Local Resources را انتخاب نمایید و سپس بر روی دکمه More کلیک نمایید.

۴-در پنجره جدید بر روی علامت + در کنار Drives کلیک نمایید و درایو مورد نظر خود را انتخاب نمایید ودرنهایت بر روی دکمه Ok کلیک نمایید.

۵-پس از انجام مراحل فوق صفحه ای مطابق شکل زیر برای شما نمایش داده می شود که از این طریق شما می توانید فایل های خود را از درایو مورد نظر انتخاب نمایید و عملیات انتقال بین سرور و کامپیوتر را انجام دهید.

آموزش انتقال فایل به سرور مجازی ویندوز از کامپیوتر

جمع‌بندی

همان‌طور که دیدیم، بسته به نوع سیستم‌عامل و سطح نیاز شما، روش‌های مختلفی برای انتقال داده‌ها وجود دارد:

  • در سرور ویندوزی، بهترین گزینه استفاده از Remote Desktop Connection است.

  • در سرور لینوکسی، ابزارهای SCP و SFTP بهترین عملکرد را دارند.

  • برای انتقال سریع و ساده، می‌توان از نرم‌افزارهای گرافیکی مثل WinSCP یا FileZilla بهره برد.

اگر شما هم به‌عنوان مدیر وب‌سایت یا متخصص سئو با سرورهای مجازی کار می‌کنید، یادگیری این روش‌ها نه‌تنها به شما در صرفه‌جویی زمان کمک می‌کند، بلکه امنیت داده‌ها و کیفیت عملکردتان را نیز به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.

آموزش نصب وردپرس روی هاست لینوکس

اگر به‌دنبال راه‌اندازی سریع و حرفه‌ای یک وب‌سایت با وردپرس هستید، نصب وردپرس روی هاست لینوکس یکی از ساده‌ترین و در عین حال کارآمدترین روش‌هاست. هاست لینوکسی با سازگاری بالا با وردپرس، امکانات متنوع و امنیت مناسب، انتخاب اول بسیاری از توسعه‌دهندگان و مدیران وب‌سایت‌هاست.

در این مقاله به‌صورت گام‌به‌گام، نصب وردپرس روی هاست لینوکس با کنترل پنل سی‌پنل (cPanel) را آموزش می‌دهیم. همچنین نکاتی برای بهینه‌سازی فرآیند نصب و انتخاب هاست مناسب بررسی می‌کنیم.

چرا هاست لینوکس برای وردپرس انتخاب مناسبی است؟

وردپرس بر پایه PHP و MySQL ساخته شده و هاست لینوکس با پشتیبانی از این تکنولوژی‌ها بهترین بستر را برای آن فراهم می‌کند. کنترل پنل‌های متداول روی هاست لینوکس شامل cPanel و DirectAdmin هستند که امکانات حرفه‌ای برای مدیریت فایل‌ها، پایگاه‌داده و ایمیل فراهم می‌کنند.

برای اطلاعات بیشتر درباره هاست لینوکس می‌توانید به صفحه هاست لینوکس مراجعه کنید.

پیش‌نیازهای نصب وردپرس روی هاست لینوکس

قبل از شروع فرآیند نصب، به موارد زیر نیاز دارید:

  • خرید هاست لینوکسی از یک شرکت معتبر با پشتیبانی فنی

  • ثبت دامنه و اتصال آن به هاست

  • دسترسی به اطلاعات ورود به پنل مدیریت هاست (cPanel) یا اطلاعات FTP

  • دانلود آخرین نسخه وردپرس فارسی از وب‌سایت رسمی wordpress.org

در صورتی که از سرویس‌های هاست وردپرس استفاده می‌کنید، معمولاً ابزار نصب خودکار وردپرس با یک کلیک در دسترس است و نیازی به طی مراحل دستی نیست.

مراحل نصب وردپرس روی هاست لینوکس (cPanel)

۱. ورود به سی‌پنل و دسترسی به File Manager

پس از ورود به سی‌پنل، از قسمت Files وارد File Manager شوید. در ستون سمت چپ، پوشه‌ای به نام public_html را مشاهده خواهید کرد. این پوشه ریشه اصلی سایت شماست.

۲. آپلود فایل فشرده وردپرس

آخرین نسخه وردپرس را از wordpress.org دانلود کرده و در پوشه public_html از طریق دکمه Upload بارگذاری کنید.

۳. Extract کردن فایل وردپرس

روی فایل ZIP آپلود شده کلیک راست کرده و گزینه Extract را انتخاب کنید تا محتویات فایل در یک پوشه به نام wordpress استخراج شود.

۴. انتقال فایل‌ها به ریشه هاست

به داخل پوشه wordpress بروید، همه فایل‌ها را با گزینه Select All انتخاب کرده و از طریق دکمه Move به مسیر /public_html منتقل کنید. مطمئن شوید که نام wordpress را از مسیر حذف کرده‌اید تا سایت مستقیماً از طریق دامنه اصلی نمایش داده شود.

۵. ایجاد پایگاه‌داده MySQL

از صفحه اصلی cPanel وارد بخش MySQL Databases شوید:

  • یک نام برای پایگاه‌داده انتخاب و روی Create Database کلیک کنید.

  • سپس در بخش MySQL Users یک کاربر با رمز عبور قوی بسازید.

  • در نهایت، کاربر ایجاد شده را به پایگاه‌داده متصل کنید و تمامی دسترسی‌ها را فعال کنید (ALL PRIVILEGES).

شروع نصب وردپرس از طریق مرورگر

اکنون که فایل‌ها و دیتابیس آماده‌اند، آدرس دامنه خود را در مرورگر وارد کنید. صفحه نصب وردپرس ظاهر می‌شود.

مراحل تکمیل نصب:

  1. انتخاب زبان نصب (فارسی)
  2. وارد کردن اطلاعات اتصال به پایگاه‌داده:

    • نام پایگاه‌داده

    • نام کاربری و رمز عبور دیتابیس

    • میزبان پایگاه‌داده (معمولاً localhost)

  4. ارسال اطلاعات و تست اتصال
  5. تعیین عنوان سایت، نام کاربری، رمز عبور و ایمیل مدیریت
  6. کلیک روی دکمه راه‌اندازی وردپرس

پس از موفقیت‌آمیز بودن نصب، می‌توانید با نام کاربری و رمزی که تعریف کرده‌اید وارد پنل مدیریت وردپرس شوید.

نکات حرفه‌ای برای نصب و پیکربندی بهتر

  • مدیریت فضای هاست: پس از نصب، فایل ZIP وردپرس را حذف کنید تا فضای هاست شما بی‌جهت اشغال نشود.

  • امنیت وردپرس: حتماً پس از نصب، افزونه‌های امنیتی مانند Wordfence یا iThemes Security را نصب کنید.

  • به‌روزرسانی خودکار: وردپرس، قالب و افزونه‌ها را مرتباً به‌روز نگه دارید تا در برابر آسیب‌پذیری‌ها ایمن باشید.

  • تهیه نسخه پشتیبان: از افزونه‌هایی مانند UpdraftPlus یا JetBackup برای بکاپ‌گیری منظم استفاده کنید.

  • افزونه کش و بهینه‌سازی سرعت: برای افزایش سرعت سایت، افزونه‌هایی مثل WP Rocket یا LiteSpeed Cache نصب کنید.

نتیجه‌گیری

نصب وردپرس روی هاست لینوکس به‌خصوص با کنترل‌پنل سی‌پنل، فرآیندی ساده ولی کلیدی برای شروع یک وب‌سایت حرفه‌ای است. اگر مراحل به‌درستی انجام شود، تنها در چند دقیقه یک سایت آماده بهره‌برداری خواهید داشت.

با رعایت نکات امنیتی و بهینه‌سازی، می‌توانید بستری پایدار، سریع و ایمن برای پروژه‌های آنلاین خود ایجاد کنید. اگر هنوز هاست مناسبی تهیه نکرده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم از خدمات هاست لینوکس و هاست وردپرس بازدید کنید.

آشنایی با RAID و نحوه استفاده از آن

آشنایی با RAID و نحوه استفاده از آن

آشنایی با RAID و نحوه استفاده از آن RAID نخستین بار در سال ۱۹۸۷ توسط دیوید پترسون، رندی کتز و گارث گیبسون مطرح شد. این افراد ۶ حالت RAID با ویژگی‌های متفاوت (که از ۰ تا ۵ نام‌گذاری شدند) در نظر داشتند که البته امروزه تعداد حالات RAID افزایش یافته‌ است.

البته استفاده از دیسک‌های افزونه پیش از این هم مورد بحث قرار گرفته بود. IBM در سال ۱۹۷۷ پتنتی در این زمینه ثبت کرد که بعدها RAID 4 نام گرفت. در سال ۱۹۸۳ شرکت Digital Equipment درایوهایی با قابلیت RAID 1 را به بازار عرضه کرد. در سال ۱۹۸۶ ، IBM پتنت دیگری ثبت نمود که امروزه RAID 5 شناخته می‌شود.

RAID مخفف و برگرفته از عبارت Redundant Array of Independent Disks و به معنای آرایه‌ای افزونه از دیسک‌های مستقل و مجزا است. تکنولوژی RAID در واقع تکنولوژی مجازی سازی ذخیره دیتا است. عملکرد رید چگونه است؟ در رید، چند هارد درایو فیزیکی با هم ترکیب می‌شوند و یک یا چند واحد لاجیکال و منطقی ایجاد می‌کنند. جمله ساده تر تعریف رید این می‌شود که داده و اطلاعات را بین چند هاردی که با هم رید بسته شده‌اند توزیع کنیم که البته سیستم عامل‌، این هاردهای RAID شده را به عنوان یک هاردِ واحد شناسایی خواهد کرد.

پس RAID یعنی روشی برای گروه بندی درایوهای فیزیکی مجزا در یک درایو بزرگتر که در مجموع RAID نامیده می‌شود. در این شرایط، سرور می‌تواند همزمان بین چندین درایو، خواندن و نوشتن را انجام دهد و کارایی در درایوهای رید شده بهتر است.

به مجموعه ای از هاردها که با الگوریتم ها و روش های خاصی یک دیتا را ذخیره می کنند. هدف از ساخت و ایجاد RAID را میتوان به شرح زیر مطرح کرد :

  1. امنیت دیتا یا همان تحمل خطا (Fault tolerance)
  2. افزایش سرعت Read/Write و در نتیجه افزایش Performance
آشنایی با RAID و نحوه استفاده از آن
آشنایی با RAID و نحوه استفاده از آن

انواع RAID و مقایسه سطوح مختلف رید بندی

برای توزیع داده روی هارد دیسک ها چندین روش وجود دارد که هر یک افزونگی و کارایی خاص خودش را دارد. شما بر اساس سطح نیازتان به کارایی و Redundancy، سطح رید یا RAID Level ای که مناسبتان است را انتخاب و پیاده سازی کنید.

RAID با قرار دادن داده درون چندین دیسک کار می‌کند. با اجازه ورود و خروج اطلاعات از تمامی این دیسک‌ها عملکرد و سرعت افزایش پیدا می‌کند. با استفاده از چند دیسک، خطاپذیری افزایش یافته و از دست دادن اطلاعات کمتر رخ می‌دهد.

آرایه‌های RAID نزد سیستم عامل به‌صورت یک دیسک منطقی در نظر گرفته می‌شود و شما هر دیسک را به‌طور مستقل مشاهده نمی‌کنید. محدوده‌ی حجم واحدهای تقسیم اطلاعات در RAID از ۵۱۲ بایت شروع شده و به چند مگابایت می‌رسد.

استفاده از RAID به روش‌های متنوعی امکان پذیر است. هرکدام از این روش‌ها کارایی و حفاظت از اطلاعات مخصوص به خود را به ارمغان می‌آورد. انواع زیر پراستفاده‌تر و مطرح‌ترند:

  • RAID 0

دارای پیکربندی Striping یا نواری است به همین دلیل RAID 0 به نام Striping یا نواری نیز شناخته می‌شود. بهترین کارایی را دارد، افزونگی دیتا ندارد و Fault Tolerance هم ندارد و ضریب خطای آن صفر است. برای تنظیم این نوع RAID به حداقل ۲ هارددیسک نیاز است. در بین تمام RAID ها سریع‌ترین نوع محسوب می‌شود.RAID 0 اطلاعات را به قسمت‌های مساوی به نام Stripe یا Chunk (نواری و قطعه قطعه) تقسیم کرده و هر قسمت را روی یک هارد ذخیره می‌کند یعنی بین مجموعه هاردهای موجود در آرایه توزیع و ذخیره می‌کند که این دستگاه‌ها می‌تواند SSD یا هارددیسک های آرایه رید باشد.

  • RAID 1

در این حالت اطلاعات در دیسک‌های شما مانند هم نوشته می‌شوند و دیسک‌های شما دقیقاً حاوی اطلاعات مشابه‌اند. برای مثال داده‌ی «۱۰۰۱» در این حالت، به‌صورت «۱۰۰۱» در همه‌ی دیسک‌ها ذخیره خواهد شد.

۱ دارای پیکربندی Mirroring است و Striping ندارد به همین دلیل RAID 1 به نام Mirror یا آینه‌ای نیز شناخته می‌شود. حداقل دو هارد دیسک لازم دارد تا داپلیکیت دیتا را فراهم کند. کارایی خواندن بالاست زیرا از هر دو دیسک همزمان می‌تواند بخواند. کارایی نوشتن همانند نوشتن روی یک هارد دیسک است: توجه دارید که نوشتن، دو بار و روی دو دیسک انجام می‌شود و در نتیجه کارایی نوشتن از کارایی خواندن پایین تر است.RAID 1 حداقل به ۲ هارددیسک برای راه‌اندازی نیاز دارد و تعداد هارددیسک‌ها باید زوج باشد. در این مدل، ثبت اطلاعات روی هر دو دیسک انجام می‌شود بدین گونه که دیتا روی یک هارددیسک ذخیره می‌شود و سپس همان دیتا روی هارددیسک دیگری نوشته می‌شود. به عنوان مثال اگر ۴ هارددیسک را با این روش RAID کنیم، دو هارددیسک، کپی دیتای دو هارددیسک دیگر می‌شود.RAID 1 را در SSD ها هم می‌توان استفاده کرد.

  • RAID 5

این حالت از RAID تلاش می‌‌کند تا بهترین‌های RAID 0 و RAID 1 را برای شما فراهم کند؛ افزایش سرعت بدون افزایش ریسک از دست‌دادن اطلاعات. برای استفاده از این حالت باید حداقل سه دیسک داشته باشید. دو دیسک مانند RAID 0 نوشته شده و داده‌ها بین این دو تقسیم می‌شوند. سپس در دیسک سوم بیت‌های توازن (parity) نوشته می‌شود. بیت توازن بیتی است برای نشان‌دادن زوج یا فرد بودن تعداد یک و به کمک این داده، در صورت از دست دادن هرکدام از دیسک‌ها سیستم می‌تواند با داده‌های دو دیسک دیگر دیسک جدید را ایجاد کند و اطلاعات بدون آسیب باقی می‌مانند.

  • RAID 6

تکنیک به کار رفته در RAID 6 مشابه RAID 5 است اما پریتی دومی هم روی درایوهای آرایه رید، توزیع می‌شود. پس تعجب نکنید اگر RAID 6 را به نام RAID با بیت افزونه دوتایی (Double Parity RAID) ببینید که این نام، برگرفته از ساختار آن است. طبیعی است که کارایی نوشتن در RAID 6 در مقایسه با RAID 5 کمتر است و البته که هزینه بیشتری هم برای آن باید بپردازیم.

نحوه ذخیره‌سازی اطلاعات در RAID 6 مانند RAID 5 است با این تفاوت که رید ۶ از دو بیت افزونه استفاده می‌کند یعنی Parity را دو بار و با دو شیوه مختلف محاسبه کرده و روی دو هارد دیسک مختلف پراکنده می‌کند. مزیت این پریتی اضافه این است که حتی اگر دو درایو هم همزمان خراب شوند یا دو هارددیسک از بین برود سیستم بدون وقفه می‌تواند به ادامه کار خود بپردازد. در واقع قابلیت تحمل خطای این RAID، عدد ۲ است بدان معنا که اگر دو هارد به طور کامل Fail شوند، باز هم قابلیت بازیابی اطلاعات در آن وجود دارد. در صورتی که ۳ هارددیسک دچار مشکل شود دیتا از دسترس خارج خواهد شد.

در صورت از بین رفتن یک یا دو هارد دیسک یک مقدار افت کارایی خواهیم داشت و به همین دلیل می توان هارد Hot Spare قرار داد تا سریعا جایگزین هارد Fail شده شود. در RAID 6 حداقل ۴ هارد دیسک مورد نیاز است. نیمی از ظرفیت این ۴ هارد، برای ذخیره داده و نیمی برای Parity استفاده می‌شود.

درصد ظرفیت قابل استفاده در RAID 6 با افزودن دیسک به آرایه افزوده می‌شود. مثلا اگر ۸ درایو در RIAD 6 استفاده شود، پریتی تنها ۲۵ درصد ظرفیت دیسک را می‌گیرد. ولی در RAID 10 نیمی از ظرفیت برای حفاظت از داده استفاده می‌شود و کاری با تعداد هاردهای مورد استفاده ندارد و RAID 6 را در SSD ها هم می‌توان استفاده کرد.

  • RAID 10

این حالت در واقع RAID 1+0 است. در این حالت ابتدا داده‌ها بین یک جفت دیسک مانند RAID 0 تقسیم شده و سپس این جفت دیسک مانند RAID 1 روی یک جفت دیسک دیگر نوشته می‌شوند. البته ممکن است این عمل به ترتیب معکوس انجام شود که در نتیجه تغییری حاصل نمی‎شود. در این حالت حداقل به چهار دیسک نیاز است.

انواع RAID و مقایسه سطوح مختلف رید بندی
انواع RAID و مقایسه سطوح مختلف رید بندی

راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS

راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS

راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS، سرویس IIS که مخفف Internet Information Services می باشد سرويس هاي اطلاعات اينترنتي كه توسط شركت Microsoft عرضه شده و یک سرور برای کنترل کردن محتویات و دسترسی به سایت های وب یا FTP شما بر روی هارد ایجاد می کند .برای مثال هنگامی که شما می خواهید سایتتان را منتشر کنید قبل از upload کردن آن می خواهید آن را آزمایش کنید و اگر با asp طراحی می کنید قبل از نصب Visual Studio.Net بهتر است این سرویس را نصب کنید و گرنه مشکلاتی را برای شما به همراه خواهد داشت .

IIS وب سروری توسعه یافته توسط کمپانی مایکروسافت برای استفاده با ویندوز NT مخفف  “New Technology” است. IIS تقریبا بخش جدایی ناپذیر خانواده ی NT ها از نسخه ی مایکروسافت NT4.0  می باشد و آی آی اس از HTTP, HTTPS, FTP, FTPS, SMTP, NNTP و … پشتیبانی می کند.

شما برای اینکه بتوانید وب سایت خود را در معرض استفاده دیگران قرار بدهید حتما نیاز به یک وب سرور دارید و در صورتیکه از ویندوز استفاده می کنید بهترین راهکار استفاده از IIS است . IIS در ویندوز سرور نسبت به نسخه های قبلی خود بسیار تفاوت کرده است و امکانات زیادی منجمله امکانات امنیتی به آن اضافه شده است .

راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS
راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS

راه های افزایش کارایی IIS

راه های افزایش کارایی IIS در زیر توضیح داده میشود:

۱- فعال نمودن output caching

با فعال نمودن این ویژگی IIS یک کپی از صفحات درخواست شده را حفظ می‌کند و اگر کلاینت دیگری همان صفحه را درخواست کرد IIS آن صفحه را از Cache برای کلاینت می‌فرستد و مجدد محتوی آن صفحه را پردازش نمی‌کند. Output Caching بدین طریق در بهبود زمان پردازش محتوی داینامیک موثر می‌باشد.

۲- تنظیمات گزینه logging

بصورت پیش فرض IIS همه موارد را بصورت log ذخیره می‌کند. شما می‌توانید گزینه logging را غیر فعال کنید یا تنها تعدادی از رویدادهای ضروری را انتخاب کنید که در لاگ ذخیره شود.

جهت انجام اینکار در IIS در بخش home server گزینه logging را انتخاب کنید. توجه داشته باشید که این بخش در قسمت One log file per دارای دو بخش server و site می‌باشد و شما باید تغییرات را در هر دو بخش بصورت جداگانه اعمال کنید. در قسمت راست صفحه با انتخاب Disbale گزینه logginig غیر فعال و هیچ لاگی ذخیره نخواهد شد. در صورتیکه می‌خواهید رویدادهای خاصی را انتخاب کنید گزینه select fields را انتخاب نموده و پارامترهای مورد نظر را فعال/غیر فعال کنید.

۳- Connection limits

با استفاده از این گزینه می‌توانید connection timeout و حداکثر ترافیک هر سایت و Connectionهای همزمان را کنترل کنید.

connection timeout بصورت پیش فرض ۱۲۰ ثانیه می‌باشد، بدین معنی که بعد از گذشت این مدت زمان http session قطع خواهد شد. در صورتیکه کاربر صفحه‌ای از وبسایت را به‌صورت باز نگداشته باشد و هیچ گونه فعالیتی را در صفحه انجام ندهد، IIS این اتصال را تا مدت زمان تعیین شده در connection timeout حفظ می‌کند. برای افزایش کارائی بهتر است این مقدار را کمتر کنید به‌عنوان مثال ۷۰ ثانیه تعیین کنید. جهت اعمال این تغییر بر روی وب‌سایت راست کلیک و از قسمت manage website گزینه advanced settings را انتخاب نموده و مقادیر connection limits را مانند تصویر زیر تغییر دهید.

۴- محدود کردن ASP threads پردازنده

به‌طور پیش‌فرض تعداد درخواست‌های ASP که توسط IIS به‌طور همزمان پردازش می‌شود ۲۵ عدد می‌باشد. این مقدار را می‌توان حداکثر تا ۱۰۰ افزایش داد. با تغییر این مقدار به ۵۰ عملکرد IIS را مانیتور کنید. جهت اعمال این تغییر نیز گزینه ASP را انتخاب نموده و از قسمت “limit properties” مقدار Limit threads per processor را تنظیم کنید.

۵- تغییر خاصیت ASP queue length

زمانی‌که تعداد در خواست‌های ASP به وب سرور افزایش پیدا می‌کند کاربر با خطای (Server too busy” (HTTP error 503″ مواجه می‌شود. اگر ASP queue length را با اعداد بزرگ مقدار دهی کنید، IIS با تاخیر طولانی پیغام خطا ۵۰۳ را به کاربر نمایش می‌دهد و در اغلب موارد کاربر احساس از دسترس خارج شدن سرور را خواهد داشت، اگر با اعداد کوچک مقدار دهی شود اغلب درخواست‌های کاربر که به IIS ارسال می‌گردد پاسخشان پیغام خطای ۵۰۳ خواهد بود.

برای تغییر مقدار ASP queue length از بخش ASP مقدار گزینه “limit properties” را تغییر دهید . این مقدار را می‌توانید اینگونه محاسبه کنید در صوتیکه شما چهار پردازنده در سرور دارید و مقدار thread processor نیز همان مقدار پیش فرض ۲۵ باشد مقدار limit properties برابراست با ۴×۲۵ = ۱۰۰.

۶- غیر فعال نمودن ASP debugging

غیر فعال نمودن حالت ASP debugging قدرت پردازش را به مقدار قابل توجه‌ای افزایش خواهد داد. برای غیر فعال کردن آن گزینه ASP را انتخاب نموده و از قسمت compilation مقدارهایی که در زیر ذکر شده است را به false تغییر دهید:

Server side debugging: false
Client side debugging: false

۷- فعال نمودن HTTP compression

این ویژگی سرعت انتقال داده بین IIS و مروگر کاربر را افزایش می‌دهد و در دوسطح سرور و وب‌سایت قابل فعال سازی است. جهت فعال شدن این ویژگی در سطح سرور بر روی نام سرور در IIS دابل کلیک نموده و گزینه compression را انتخاب نمائید، سپس static و dynamic http compression را فعال کنید.

۸- تنظیمات HTTP expires header

HTTP expires header کمک خواهد کرد که مرورگر کلاینت‌ها صفحات و دیگر المنت‌ها مانند تصاویر و CSSها را در Cache ذخیره کند و بدین طریق در کم کردن تعداد درخواست‌های http که توسط مشاهده کنندگان وب‌سایت به IIS ارسال می‌شود، موثر باشد.

جهت فعالسازی در home server گزینه Http Response Headers را انتخاب کنید، سپس بر روی Set Common کلیک کنید. گزینه Enable Http Keep-alive را فعال کنید، قسمت expires مدت زمان معینی که می‌خواهید فایل‌ها در مروگر کلاینت Cache شوند را می‌توانید مشخص کنید.

راه های افزایش کارایی IIS
راه های افزایش کارایی IIS

نصب و کانفیگ IIS در ویندوز سرور

قصد دارید وب سرویس IIS را در ویندوز سرور ۲۰۱۲ نصب و تنظیم نمایید، می توانید دستورالعمل ذیل را دنبال نمایید.

-نصب سرویس IIS

برای نصب و فعال نمودن این سرویس باید به بخش Server Manager مراجعه و برروی گزینه manage و سپس Add Roles and Features کلیک نمایید.

نصب و کانفیگ IIS در ویندوز سرور
نصب و کانفیگ IIS در ویندوز سرور

در پنجره اصلی Add Roles and Features Wizard در صفحه Before you begin برروی دکمه Next کلیک کرده در صفحه Select installation type گزینهRole-based or feature-based installation  را انتخاب و سپس برروی دکمه Next کلیک نمایید. در صفحه Select destination server  گزینه Select a server from the server pool را انتخاب و سپس از بخش پایین صفحه نام سرور مورد نظر را انتخاب نمایید.
حال به صفحه Select server roles منتقل شده اید، در این صفحه می باید role مربوط به Web Server IIS را تیک زده و سپس برروی دکمه Next کلیک نمایید.

در پنجره جاری تیک گزینه .Net Framework Features را زده و برروی دکمه Next کلیک نمایید.

در صفحه Web Server Role تنها کافیست برروی دکمه Next کلیک نمایید. در صفحه Role Services می باید نسبت به انتخاب قابلیت های مورد نیاز اقدام نمایید. به صورت کلی موارد ذیل را انتخاب نمایید :

از بخش Common HTTP Features تیک گزینه HTTP Redirection را فعال نمایید.
از بخش Performance تیکت گزینه های Static Content Compression و Dynamic Content Compression را فعال نمایید.
از بخش Security تیک گزینه های Basic Authentication، IP and Domain Restriction و Windows Authentication را فعال نمایید.
از بخش Application Development تیک گزینه های .Net Extensibility 3.5، .Net Extensibility 4.5، Application Initialization، ASP.NET 3.5، ISAPI Extentions، ISAPI Filters و ASP.NET 4.5 را فعال نمایید.

فعال نمودن دیگر قابلیت ها می باید با توجه به نوع استفاده شما صورت پذیرد. به طور مثال در صورتیکه اپلیکشن شما با زبان ASP نوشته شده است باید در بخش Application Development تیک گزینه ASP را نیز فعال نمایید.

در انتها برروی دکمه Next و سپس Install کلیک کرده و صبر کنید تا عملیات مربوطه به صورت کامل به اتمام برسد.

راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS
راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS

تنظیم و راه اندازی سرویس IIS

برای استفاده از سرویس IIS به صورت مستقیم و بدون داشتن کنترل پنل های هاستینگی مانند WebSite Panel می باید مراحل ذیل را دنبال نمایید.

با کلیک برروی server manager و انتخاب گزینه Tools برروی Internet Information Services (IIS) Manager کلیک نموده تا صفحه مرتبط با تنظیمات این وب سرویس باز شود.

تنظیم و راه اندازی سرویس IIS
تنظیم و راه اندازی سرویس IIS

برروی گزینه ای که به نام سرور است کلیک کرده و در ادامه برروی گزینه Sites کلیک کرده تا لیست سایت های موجود برای شما به نمایش درآید. در ابتدا می باید نسبت به ایجاد تغییر در بخش Binding سایتی به نام Default Web Site اقدام نمایید. برای این منظور کافیست برروی سایت به نام Default Web Site کلیک راست کرده و گزینه Edit Binding را انتخاب نمایید.

در این پنجره تمامی binding های موجود را حذف و تنها یک مورد با در نظر گرفتن آی پی ۱۲۷.۰.۰.۱ و پورتی مانند ۸۰۸۰  (که قرار نیست از ان استفاده داشته باشید) را اضافه نمایید.

توصیه می شود که نام سایت هایی که در IIS ایجاد می نمایید دقیقاً برابر با نام دامین مربوطه باشد که در آینده امکان بررسی، رفع مشکل، ایجاد تغییر و … ساده تر باشد. برای ایجاد سایت جدید برای دامین مورد نظر خود (به طور مثال test.com) کافیست برروی گزینه sites کلیک راست کرده و گزینه Add Website را انتخاب نمایید.

در پنجره لود شده در فیلد Site name نام دامین مورد نظر را وارد و در بخش physical path مسیر فیزیکی که قرار است فایل های مرتبط با سایت در آن قرار گیرد را انتخاب نمایید.
پیشنهاد می شود که یک فلدر به نام Websites در درایوی به جزء درایو C (اگر درایو دیگری دارید) ایجاد نموده و فلدری با نام دامین مربوطه در آن ایجاد و در داخل آن نیز یک فلدر به نام www ایجاد کرده و مسیر فیزیکی سایت را به آن اختصاص دهید.
در بخش Binding باید IP ی که برروی کارت شبکه سرور شما ست شده است را وارد نموده و پورت ۸۰ را برای آن انتخاب نمایید اگر قصد دارید که سایت برروی پورت دیگری لود شود می باید پورت مربوطه را وارد و حتماً پورت مورد نظر را در فایروال ویندوز خود باز نمایید.

در بخش Host Name می باید نام دامین مورد نظر را وارد نمایید.

راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS
راه اندازی و کانفیگ سرویس IIS
برای لود شدن سایت مربوطه با www نیز می باید یک binding دیگر با host name برابر با www.yourdomain ایجاد کرد. برای اینکار بعداز ایجاد سایت مورد نظر می باید برروی آن کلیک راست کرده و گزینه Edit Binding را انتخاب نموده و در پنجره مربوطه برروی دکمه Add کلیک نمایید.
در بخش IP Address می باید IP ی که برروی کارت شبکه سرور تنظیم شده است را انتخاب و پورت را نیز برابر ۸۰ قرار داده و در بخش Host Name نیز نام دامین را با www وارد کرده و در انتها برروی دکمه ok کلیک نمایید.
هم اکنون تنظیمات مرتبط با ایجاد وب سایت به اتمام رسیده و کافیست نسبت قرار دادن فایل و فولدرهای مرتبط با سایت مورد نظر در مسیر فیزیکی که تعریف نموده اید اقدام نمایید.

×

Lorem Ipsum is simply and dummy text of the able printing type.

Our Services
Legal