آشنایی با RAID و نحوه استفاده از آن

آشنایی با RAID و نحوه استفاده از آن RAID نخستین بار در سال ۱۹۸۷ توسط دیوید پترسون، رندی کتز و گارث گیبسون مطرح شد. این افراد ۶ حالت RAID با ویژگی‌های متفاوت (که از ۰ تا ۵ نام‌گذاری شدند) در نظر داشتند که البته امروزه تعداد حالات RAID افزایش یافته‌ است.

البته استفاده از دیسک‌های افزونه پیش از این هم مورد بحث قرار گرفته بود. IBM در سال ۱۹۷۷ پتنتی در این زمینه ثبت کرد که بعدها RAID 4 نام گرفت. در سال ۱۹۸۳ شرکت Digital Equipment درایوهایی با قابلیت RAID 1 را به بازار عرضه کرد. در سال ۱۹۸۶ ، IBM پتنت دیگری ثبت نمود که امروزه RAID 5 شناخته می‌شود.

RAID مخفف و برگرفته از عبارت Redundant Array of Independent Disks و به معنای آرایه‌ای افزونه از دیسک‌های مستقل و مجزا است. تکنولوژی RAID در واقع تکنولوژی مجازی سازی ذخیره دیتا است. عملکرد رید چگونه است؟ در رید، چند هارد درایو فیزیکی با هم ترکیب می‌شوند و یک یا چند واحد لاجیکال و منطقی ایجاد می‌کنند. جمله ساده تر تعریف رید این می‌شود که داده و اطلاعات را بین چند هاردی که با هم رید بسته شده‌اند توزیع کنیم که البته سیستم عامل‌، این هاردهای RAID شده را به عنوان یک هاردِ واحد شناسایی خواهد کرد.

پس RAID یعنی روشی برای گروه بندی درایوهای فیزیکی مجزا در یک درایو بزرگتر که در مجموع RAID نامیده می‌شود. در این شرایط، سرور می‌تواند همزمان بین چندین درایو، خواندن و نوشتن را انجام دهد و کارایی در درایوهای رید شده بهتر است.

به مجموعه ای از هاردها که با الگوریتم ها و روش های خاصی یک دیتا را ذخیره می کنند. هدف از ساخت و ایجاد RAID را میتوان به شرح زیر مطرح کرد :

1. امنیت دیتا یا همان تحمل خطا (Fault tolerance)
2. افزایش سرعت Read/Write و در نتیجه افزایش Performance

انواع RAID و مقایسه سطوح مختلف رید بندی

برای توزیع داده روی هارد دیسک ها چندین روش وجود دارد که هر یک افزونگی و کارایی خاص خودش را دارد. شما بر اساس سطح نیازتان به کارایی و Redundancy، سطح رید یا RAID Level ای که مناسبتان است را انتخاب و پیاده سازی کنید.

RAID با قرار دادن داده درون چندین دیسک کار می‌کند. با اجازه ورود و خروج اطلاعات از تمامی این دیسک‌ها عملکرد و سرعت افزایش پیدا می‌کند. با استفاده از چند دیسک، خطاپذیری افزایش یافته و از دست دادن اطلاعات کمتر رخ می‌دهد.

آرایه‌های RAID نزد سیستم عامل به‌صورت یک دیسک منطقی در نظر گرفته می‌شود و شما هر دیسک را به‌طور مستقل مشاهده نمی‌کنید. محدوده‌ی حجم واحدهای تقسیم اطلاعات در RAID از ۵۱۲ بایت شروع شده و به چند مگابایت می‌رسد.

استفاده از RAID به روش‌های متنوعی امکان پذیر است. هرکدام از این روش‌ها کارایی و حفاظت از اطلاعات مخصوص به خود را به ارمغان می‌آورد. انواع زیر پراستفاده‌تر و مطرح‌ترند:

• RAID 0

دارای پیکربندی Striping یا نواری است به همین دلیل RAID 0 به نام Striping یا نواری نیز شناخته می‌شود. بهترین کارایی را دارد، افزونگی دیتا ندارد و Fault Tolerance هم ندارد و ضریب خطای آن صفر است. برای تنظیم این نوع RAID به حداقل ۲ هارددیسک نیاز است. در بین تمام RAID ها سریع‌ترین نوع محسوب می‌شود.RAID 0 اطلاعات را به قسمت‌های مساوی به نام Stripe یا Chunk (نواری و قطعه قطعه) تقسیم کرده و هر قسمت را روی یک هارد ذخیره می‌کند یعنی بین مجموعه هاردهای موجود در آرایه توزیع و ذخیره می‌کند که این دستگاه‌ها می‌تواند SSD یا هارددیسک های آرایه رید باشد.

• RAID 1

در این حالت اطلاعات در دیسک‌های شما مانند هم نوشته می‌شوند و دیسک‌های شما دقیقاً حاوی اطلاعات مشابه‌اند. برای مثال داده‌ی «۱۰۰۱» در این حالت، به‌صورت «۱۰۰۱» در همه‌ی دیسک‌ها ذخیره خواهد شد.

۱ دارای پیکربندی Mirroring است و Striping ندارد به همین دلیل RAID 1 به نام Mirror یا آینه‌ای نیز شناخته می‌شود. حداقل دو هارد دیسک لازم دارد تا داپلیکیت دیتا را فراهم کند. کارایی خواندن بالاست زیرا از هر دو دیسک همزمان می‌تواند بخواند. کارایی نوشتن همانند نوشتن روی یک هارد دیسک است: توجه دارید که نوشتن، دو بار و روی دو دیسک انجام می‌شود و در نتیجه کارایی نوشتن از کارایی خواندن پایین تر است.RAID 1 حداقل به ۲ هارددیسک برای راه‌اندازی نیاز دارد و تعداد هارددیسک‌ها باید زوج باشد. در این مدل، ثبت اطلاعات روی هر دو دیسک انجام می‌شود بدین گونه که دیتا روی یک هارددیسک ذخیره می‌شود و سپس همان دیتا روی هارددیسک دیگری نوشته می‌شود. به عنوان مثال اگر ۴ هارددیسک را با این روش RAID کنیم، دو هارددیسک، کپی دیتای دو هارددیسک دیگر می‌شود.RAID 1 را در SSD ها هم می‌توان استفاده کرد.

• RAID 5

این حالت از RAID تلاش می‌‌کند تا بهترین‌های RAID 0 و RAID 1 را برای شما فراهم کند؛ افزایش سرعت بدون افزایش ریسک از دست‌دادن اطلاعات. برای استفاده از این حالت باید حداقل سه دیسک داشته باشید. دو دیسک مانند RAID 0 نوشته شده و داده‌ها بین این دو تقسیم می‌شوند. سپس در دیسک سوم بیت‌های توازن (parity) نوشته می‌شود. بیت توازن بیتی است برای نشان‌دادن زوج یا فرد بودن تعداد یک و به کمک این داده، در صورت از دست دادن هرکدام از دیسک‌ها سیستم می‌تواند با داده‌های دو دیسک دیگر دیسک جدید را ایجاد کند و اطلاعات بدون آسیب باقی می‌مانند.

• RAID 6

تکنیک به کار رفته در RAID 6 مشابه RAID 5 است اما پریتی دومی هم روی درایوهای آرایه رید، توزیع می‌شود. پس تعجب نکنید اگر RAID 6 را به نام RAID با بیت افزونه دوتایی (Double Parity RAID) ببینید که این نام، برگرفته از ساختار آن است. طبیعی است که کارایی نوشتن در RAID 6 در مقایسه با RAID 5 کمتر است و البته که هزینه بیشتری هم برای آن باید بپردازیم.

نحوه ذخیره‌سازی اطلاعات در RAID 6 مانند RAID 5 است با این تفاوت که رید ۶ از دو بیت افزونه استفاده می‌کند یعنی Parity را دو بار و با دو شیوه مختلف محاسبه کرده و روی دو هارد دیسک مختلف پراکنده می‌کند. مزیت این پریتی اضافه این است که حتی اگر دو درایو هم همزمان خراب شوند یا دو هارددیسک از بین برود سیستم بدون وقفه می‌تواند به ادامه کار خود بپردازد. در واقع قابلیت تحمل خطای این RAID، عدد ۲ است بدان معنا که اگر دو هارد به طور کامل Fail شوند، باز هم قابلیت بازیابی اطلاعات در آن وجود دارد. در صورتی که ۳ هارددیسک دچار مشکل شود دیتا از دسترس خارج خواهد شد.

در صورت از بین رفتن یک یا دو هارد دیسک یک مقدار افت کارایی خواهیم داشت و به همین دلیل می توان هارد Hot Spare قرار داد تا سریعا جایگزین هارد Fail شده شود. در RAID 6 حداقل ۴ هارد دیسک مورد نیاز است. نیمی از ظرفیت این ۴ هارد، برای ذخیره داده و نیمی برای Parity استفاده می‌شود.

درصد ظرفیت قابل استفاده در RAID 6 با افزودن دیسک به آرایه افزوده می‌شود. مثلا اگر ۸ درایو در RIAD 6 استفاده شود، پریتی تنها ۲۵ درصد ظرفیت دیسک را می‌گیرد. ولی در RAID 10 نیمی از ظرفیت برای حفاظت از داده استفاده می‌شود و کاری با تعداد هاردهای مورد استفاده ندارد و RAID 6 را در SSD ها هم می‌توان استفاده کرد.

• RAID 10

این حالت در واقع RAID 1+0 است. در این حالت ابتدا داده‌ها بین یک جفت دیسک مانند RAID 0 تقسیم شده و سپس این جفت دیسک مانند RAID 1 روی یک جفت دیسک دیگر نوشته می‌شوند. البته ممکن است این عمل به ترتیب معکوس انجام شود که در نتیجه تغییری حاصل نمی‎شود. در این حالت حداقل به چهار دیسک نیاز است.

آشنایی با Cloud Hosting

آشنایی با Cloud Hosting هاستینگ ابری (Cloud Hosting) تازه ترین شکل میزبانی است که در چند سال اخیر به شدت محبوبیت پیدا کرده است. این نوع میزبانی با وجود این که یک فناوری جوان به شمار می آید و مدت زمان زیادی از گسترش آن نمی گذرد، Cloud Computing یا رایانش ابری و یا پردازش ابری به معنای استفاده از منابع سخت افزاری و نرم افزاری مجموعه ای از کامپیوترهای متصل به شبکه می باشد. به این معنا که برای استفاده از یک نرم افزار یا سخت افزار خاص لزومی به وجود آن بر روی کامپیوتر مورد استفاده نیست و می توان از طریق کامپیوتر دیگری که به شبکه متصل است و دارای این منابع می باشد از آن ها استفاده کرد.

میزبانی ابری یکی از آخرین تکنولوژی های ارائه شده در زمینه میزبانی وب می باشد که در طی سال های اخیر محبوبیت زیادی را بین کاربران کسب کرده است.

 مفهوم اصلی میزبانی ابری “تقسیم وب سرورها در سطح مناطق مختلف جغرافیایی” می باشد. منابع مورد نیاز برای پشتیبانی و هاست وب سایت شما در نقاط مختلف و برروی چندین سرور پراکنده می گردد ولی در واقع همگی آن ها یک کار را انجام می دهند و آن هم  پشتیبانی همیشگی از وب سایت شما می باشد.

یکی از مثال های میزبانی ابری که همه ما با آن آشنا هسیتم، غول اینترنتی دنیا، یعنی وب سایت Google.com می باشد. این کمپانی منابع مورد نیاز موتور جستجوی خود را در بین صد ها سرور در سراسر دنیا پراکنده کرده است، به همین دلیل در یک دهه گذشته، مشکلاتی از قبیل Down  بودن سایت Google و یا لود نشدن آن توسط هیچ کس در دنیا مشاهده نشده است.

در مجموع به تعامل چندین سرور با یکدیگر برای پشتیبانی وب سایت و تقسیم وظایف بین آن ها در زمان های ضروری پردازش ابری می گویند.

ویژگی یا مزایای میزبانی ابری

هاست ابری نسبت به میزبانی عادی برتری های بسیاری دارد. Up Time بالا، انعطاف پذیری فراوان و صرفه جویی در هزینه ها از جمله مهم ترین مزایای این میزبانی به شمار می رود که در ادامه در مورد هرکدام توضیح داده خواهد شد.

در میزبانی ابری از آنجایی که منابع از چندین سرور لود می گردند، در صورتی که یکی از سرورها با اختلال در سرویس دهی روبرو شود به سرعت سرور دیگری جایگزین آن شده و به این ترتیب زمان Down Time یک سایت تقریبا به صفر می رسد. کمبود این مورد در سرویس های میزبانی اشتراکی به شدت ملموس است بدین صورت که حتی اگر یکی از سایت ها بر روی سرور اختلال ایجاد کند، تمامی سایت های سرور بدون این که مرتکب اشتباهی شده باشند از دسترس خارج خواهند شد.
از سوی دیگر با توجه به امکان قرارگیری سرورها در نقاط مختلف جغرافیایی سرعت بارگذاری سایت برای کاربرانی که از نظر مکانی به هرکدام از سرورهای مورد استفاده میزبانی نزدیک باشند به صورت چشمگیری افزایش می یابد.

در سرویس های عادی میزبانی، منابع نرم افزاری و سخت افزاری محدود هستند و در صورتی که سایتی بیش از منابع موجود در سرور استفاده کند با اختلال مواجه خواهد شد و حتی ممکن است باعث آسیب رساندن به سرور شود.
در میزبانی ابری هیچگونه محدودیتی در استفاده از منابع وجود ندارد. در صورتی که تعداد منابع موجود میزبانی نتواند پاسخگوی نیازهای یک وب سایت باشد می توان با افزایش منابع مورد نیاز از دیگر سرورها تمامی نیازها را مرتفع کرد. این مورد در میزبانی عادی به سادگی میسر نیست چرا که منابع تنها بصورت فیزیکی قابل ارتقاء هستند و این امر علاوه بر افزایش هزینه ها، زمان بر نیز خواهد بود. اما در میزبانی ابری تمامی این موارد با استفاده از فناوری سرورهای مجازی قابل انجام می باشند.

در سرویس های عادی میزبانی علاوه بر این که برای منابع سرور سقفی در نظر گرفته می شود حداقلی نیز برای آن ها وجود خواهد داشت. صاحبان وب سایت برای آن که با اختلال در سایتشان مواجه نگردند مجبورند میزان منابع مورد نیاز سایت را در پرمصرف‌ترین حالت در نظر بگیرند. ممکن است در اکثر مواقع این مقدار از منابع مورد نیاز وب سایت نباشد اما می بایست به اندازه منابع رزرو شده هزینه پرداخت کنند.
در میزبانی ابری شرایط به گونه ای دیگر است. با توجه به قابلیت انعطاف فناوری سرورهای مجازی هزینه برای مقداری از منابع پرداخت می شود که در حال استفاده است و در صورت نیاز با افزایش منابع به همان نسبت نیز هزینه ها افزایش خواهند یافت.

• منابع اختصاصی

در سیستم های کلود همیشه مقداری از منابع برای میزبانی شما در نظر گرفته شده است که این منابع بصورت اختصاصی برای سایت شما میباشد و وجه اشتراکی با سایر هاست های روی سرور ندارد. همچنین در سیستم های کلود، دیسک هاست شما نیز بصورت اختصاصی میباشد که باعث امنیت بالایی میگردد، به دلیل استفاده از سیستم های Cage در هاست های ابری، دسترسی منابع دیسک همانند یک قفس برای هر سایت کاملا جدا از هم بوده و از این بابت دارای امنیت بسیار بالایی میباشد.

همانند سایر تکنولوژی ها میزبانی ابری نیز با وجود مزایای بسیاری که دارد دارای نقص هایی نیز می باشد. هرچند که این میزبانی اول راه است و تا رسیدن به مقصد مسیر پر فراز و نشیبی را در پی خواهد داشت اما در حال حاضر نواقصی در این نوع میزبانی وجود دارد که بر بازار کار آن بی تاثیر نخواهد بود. هرچند که مطمئنا گسترش دهندگان این نوع میزبانی در آینده راه حلی برای تمامی این موارد خواهند یافت. تعدادی از معایب این نوع میزبانی در ادامه شرح داده شده است.

با توجه به پراکندگی منابع میزبانی و به دنبال آن پراکندگی داده ها و اطلاعات سایت، برقراری امنیت کاری دشوارتر نسبت به سرویس های عادی میزبانی خواهد بود. تمامی مواردی که برای برقراری امنیت بر روی سرویس های عادی اعمال می شود، در سرویس های ابری می بایست بر روی چندین سرور اعمال شود.
همچنین پراکندگی سرورها باعث دسترسی شخص سومی به داده ها خواهد شد. این شخص که می تواند مسئول سرور باشد با توجه به دسترسی فیزیکی به سرور به تمامی اطلاعات موجود بر روی سرور دسترسی خواهد داشت که این امر ممکن است باعث سوء استفاده از داده ها شود.

پراکندگی داده ها مشکلات دیگری را از جمله عدم امکان تهیه بکاپ بصورت فیزیکی را دربرخواهد داشت. در فناوری ابری هنوز روش مناسبی برای تهیه نسخه ای کامل از اطلاعات یک سایت به عنوان نسخه پشتیبان در نظر گرفته نشده است. هرچند که برخی از شرکت ها بصورت مجازی اقدام به تهیه بکاپ می کنند که البته به اندازه نسخه های فیزیکی و در دسترس قابل اطمینان و امن نیستند.

نکات امنیتی برای SQL Server

نکات امنیتی برای SQL Server در سال ۱۹۸۹ مایکروسافت و Sybase ورژن ۱.۰ آن را منتشر کردند. اما همکاری این دو شرکت در دهه ۱۹۹۰ پایان یافت. بعد از دهه ۱۹۹۰ نسخه های بعدی SQL Server شامل ۲۰۰۰، ۲۰۰۵، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲، ۲۰۱۴، ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ منتشر شده است.

Microsoft SQL Server یک سیستم مدیریت بانک‌های اطلاعاتی (دیتابیس) معروف است، که توسط شرکت مایکروسافت توسعه داده شده. این سیستم بعنوان یک سرور دیتابیس، محصولی نرم‌افزاری است که کاربرد اصلی آن ذخیره و دریافت اطلاعات از دیگر منابع نرم‌افزاری می‌باشد؛ که ممکن است در همان کامپیوتر یا در دیگر کامپیوترها روی شبکه (شامل اینترنت) باشند.

مایکروسافت حداقل دوازده نسخه متفاوت Microsoft SQL Server را با هدف مخاطبان مختلف و برای تنوع میزان کار، از برنامه‌های کوچک برای اجرا روی یک ماشین تا برنامه‌های بزرگ اینترنتی است همراه با پشتیبانی از کاربران همزمان عرضه می‌کند.

مهمترین ویژگی هایی که برای SQL Server می توان نام برد عبارتند از:

۱- بانک اطلاعاتی آن از نوع رابطه ای یا relational است.

۲- از فایل های XML پشتیبانی می کند.

۳- ویژگی OLAP را دارد.

۴- می توان از trigger، view و stored procedure استفاده کرد.

۵- از لحاظ حجم و تعداد رکورد هیچ محدودیتی ندارد و از این لحاظ بسیار قدرتمند است.

۶- امکان استفاده از زبان طبیعی در جستجو ها وجود دارد.

۷- برای افزایش سرعت در بازیابی اطلاعات از Full Text Search می توان استفاده کرد.

انواع نسخه های SQL سرور عبارتند از: SQL Server Interprice ،SQL Server Standard ،SQL Server WEB، SQL Server Developer، SQL Server Express

۱۰ نکته برای امنیت SQL Server

• ده کلک هکرها برای اکسپلویت کردن سیستم سرورهای SQL

هکرهای سرور SQL معمولا مجهز به آمیخته‌ای از کلک‌ها و ابزار مختلف برای دسترسی به سیستمهای بانک اطلاعاتی شما هستند. باید تکنیک های آنان را آموخته و قبل از اینکه این تکنیک‌ها روی سرور شما تست شوند، خودتان این کار را انجام داده و مواردی که موفق به دسترسی گرفتن میشوند را مسدود نمایید.

• ابزارهای کرک رمز عبور برای SQL Server

وقتی که تست‌های نفوذ و بررسی‌های امنیتی روی سرور اس‌کیو‌ال خود انجام می‌دهید، یک مورد را نباید فراموش کنید: کرک کردن رمز عبور. با انجام این تست بانک اطلاعاتی خود را در برابر حملات کرکرها ایمن می‌سازید. یکی از کمک‌کنندگان در این مبحث Kevin Beaver ابزاری را برای چک کردن ضعف‌های امنیتی مربوط به رمز عبور طراحی نموده است، که می‌توانید از آن نیز استفاده کنید.

• ده نکته در IIS برای مسدود کردن سرور SQL

شما می‌توانید تعدادی تمهیدات امنیتی را از طریق IIS و خارج از SQL Server اعمال کنید، تا بانک‌های اطلاعاتی از حملات مخرب در امان باشند. Kevin Beaver دارای مدرک CISSP نکاتی را در زمینه سرورهای ذخیره اطلاعات اینترنتی جهت مستحکم کردن امنیت SQL Server نیز ارائه کرده است که می‌توانید به آن مراجعه نمایید.

•  کار با اسکیما در SQL Server

اگر مدیریت تعداد زیادی بانک اطلاعاتی که دارای objectهای فراوان نیز هستند، را بر عهده دارید، شاید زمان آن باشد که از مزایای یک قابلیت ANSI SQL در SQL Server  استفاده کنید: اسکیما. با استفاده از این قابلیت می‌توانید سطوح دسترسی تعریف کرده و همچنین اشیا (objects) را نیز طبقه‌بندی نمایید.

•  تنظیمات ابزار Surface Area Configuration درSQL Server

این ابزار یک رابط کاربری یکتا ارائه می‌کند جهت فعال‌سازی یا غیرفعال‌سازی پروتکل‌های شبکه و سرویس‌های سرور SQL که در ارتباطات از راه دور استفاده می‌شوند. غیر فعال کردن ارتباطات و سرویس‌های بدون استفاده باعث می‌شود سرورتان با کاهش Surface Area امن‌تر شود.

•  فایروال ویندوز را جهت اعطای دسترسی ارتباط با SQL Server تنظیم کنید

وقتی سرور SQL را روی کامپیوتری نصب می‌کنید که توسط دیوار آتش ویندوز محافظت می‌شود، برای دسترسی به این سرور باید ابزار امنیتی موجود در فایروال را طوری تنظیم کنید که درخواست‌های اتصال از بیرون را مسدود نکند.

• ارتقا مربوط به کدگذاری‌ها در SQL Server

کدگذاری در سرور SQL زمانی سنگین و ناقص بود، و باعث می‌شد اطلاعات از امنیت کافی برخوردار نباشند. اما اکنون در نسخه‌های بروز چنین مشکلی وجود نداشته و اطلاعات به خوبی Encrypt می‌شوند. این موضوع تاثیر بسزایی در جلوگیری از دسترسی‌های غیرمجاز به محتوای بانک‌های اطلاعاتی خواهد داشت.

• سرویس‌های آسیب‌پذیر در سرور SQL را کشف و مسدود نمایید

در سرورهای SQL “عریان” مطمئن شوید که این کار را انجام می‌دهید چنین دیتابیس هایی همیشه از داخل و خارج در معرض حملات هکرها قرار دارند.  سعی کنید تمام سرویس‌ها را بررسی کرده و ایرادات آنها را پیش از هر گونه اتفاقی برطرف نموده یا مسدود نمایید.

• استفاده از ابزار مسدودسازی بعضی سرویس‌ها در SQL Server

ابزارهایی همچون Surface Area Configuration در سرور SQL به شما این امکان را می‌دهند که بصورت دستی بتوانید تنها سرویس‌هایی را که لازم دارید فعال نگه دارید. این کار موجب می‌شود سطح حمله برای خرابکاران اینترنتی بشدت کاهش یابد.

• SQL Server را بعنوان یک حساب دامنه برای دسترسی شبکه اجرا کنید

آن دسته از مدیران سرور که تمایل به اجرای سرورهای SQL با حق دسترسی‌های محدود دارند از این روش استفاده می‌کنند. البته باید حواستان باشد که در این کار زیاده‌روی نکنید، چراکه باعث خواهد شد سرور شما عملا غیرقابل استفاده باشد.

کاربرد sql server

• قابلیت کار با بانکهای اطلاعاتی حجیم (در حد ترابایت)
• قابلیت دسترسی هزاران کاربر بطور همزمان به بانک اطلاعاتی
• قابلیت خود سازگاری (Self Compatibility) با استفاده از این ویژگی، منابع مورد نیاز هر کاربر (نظیر حافظه ، فضای دیسک و …) به محض اتصال به سرور (Log in) به صورت اتوماتیک به وی تخصیص داده می شود و پس از Log off، منابع اختصاص یافته به منظور استفاده سایر کاربران آزاد می شوند
• قابلیت اعتماد و در دسترس بودن (Reliability): با استفاده از ویژگی، می توان بسیاری از فعالیت های مدیریتی را بدون توقف سرور انجام داد (نظیر BackUp) . برخورداری از سطوح امنیتی بالا . بدین منظور اعتبار سنجی کاربران توسط SQL با اعتبار سنجی ویندوز تجمیع می گردد. در چنین مواردی، ضرورتی به تعریف کاربر در MS SQL نخواهد بود و اعتبار سنجی وی توسط ویندوز انجام خواهد شد
• پشتیبانی از حجم بالایی از حافظه در سرور (در نسخه ۲۰۰۰ تا ۶۴ گیگابایت و در نسخه ۲۰۰۵ متناسب با حافظه ای که سیستم عامل از آن حمایت می نماید)
• استفاده از چندین پردازنده به صورت موازی (در نسخه ۲۰۰۰ تا ۳۲ پردازنده همزمان و در نسخه ۲۰۰۵ محدودیتی وجود ندارد)
• پشتیبانی از لایه ها و سوکت های امنیتی نظیر SSL، خصوصا جهت استفاده در وب: یکی دیگر از ویژگی های مهم سیستم های مدیریت بانک های اطلاعاتی‌، ایجاد تسهیلات لازم به منظور مدیریت بانک های اطلاعاتی است

در دنیای دیجیتال امروز، داشتن یک وب‌سایت حرفه‌ای نه‌تنها یک مزیت بلکه یک ضرورت برای کسب‌وکارها و برندهای شخصی محسوب می‌شود. برای راه‌اندازی یک وب‌سایت موفق، سه عنصر اصلی باید در کنار هم قرار بگیرند: دامنه، هاست و سیستم مدیریت محتوا (CMS).

در این مقاله به‌طور تخصصی به بررسی انواع هاست بر اساس سیستم‌عامل لینوکس خواهیم پرداخت؛ از معرفی مزایا و توزیع‌های مختلف لینوکس گرفته تا تفاوت‌ها در سخت‌افزار، کنترل‌پنل‌ها و محل قرارگیری سرورها.

سیستم‌عامل لینوکس یک بستر متن‌باز، پایدار، امن و بهینه برای میزبانی وب محسوب می‌شود. به همین دلیل، بیش از ۷۰٪ وب‌سایت‌های دنیا روی سرورهای لینوکسی میزبانی می‌شوند. از وب‌سایت‌های کوچک شخصی گرفته تا وب‌اپلیکیشن‌های سنگین و سازمانی، لینوکس انتخاب اول بسیاری از توسعه‌دهندگان و شرکت‌هاست.

دسته‌بندی اصلی هاست‌ها بر اساس سیستم‌عامل

هاست‌ها به طور کلی از نظر سیستم‌عامل به دو دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند:

۱. هاست لینوکس

در این نوع هاست، سیستم‌عامل سرور بر پایه توزیع‌های مختلف لینوکس مانند CentOS، Ubuntu یا Debian نصب شده است. هاست لینوکسی بیشتر برای وب‌سایت‌هایی که با زبان‌های برنامه‌نویسی PHP، Python، Ruby یا Node.js توسعه داده شده‌اند مناسب است. این هاست با وب‌سرور Apache یا LiteSpeed و پایگاه‌داده MySQL یا MariaDB بهترین سازگاری را دارد.

۲. هاست ویندوز

در هاست ویندوزی، سیستم‌عامل سرور Microsoft Windows Server است. این هاست بیشتر برای پروژه‌هایی که با ASP.NET، C# یا پایگاه‌داده SQL Server توسعه یافته‌اند پیشنهاد می‌شود. با این حال، به‌دلیل هزینه‌های بالاتر، انعطاف‌پذیری کمتر و پایداری پایین‌تر نسبت به لینوکس، کمتر مورد استفاده عموم قرار می‌گیرد.

بررسی تخصصی انواع هاست لینوکس

در ادامه، هاست لینوکس را از چندین منظر فنی و ساختاری بررسی می‌کنیم تا بتوانید مناسب‌ترین گزینه را برای پروژه‌ی خود انتخاب کنید.

۱. انواع توزیع‌های سیستم‌عامل لینوکس در هاست

یکی از مزایای اصلی لینوکس، وجود توزیع‌های (Distribution) متنوع و قابل سفارشی‌سازی است. اگرچه در هاست‌های اشتراکی توزیع لینوکس تفاوت زیادی در عملکرد ایجاد نمی‌کند (مانند: هاست اشتراکی لینوکس)، اما برای VPS یا سرورهای اختصاصی بسیار مهم است. برخی از رایج‌ترین توزیع‌ها عبارتند از:

• CentOS: یکی از پایدارترین نسخه‌ها برای استفاده در محیط‌های سازمانی.

• Ubuntu Server: کاربرپسند، رایگان، با مستندات گسترده.

• Debian: پایدار و امن، مناسب برای سرورهای حساس.

• Fedora: به‌روز با پشتیبانی از جدیدترین فناوری‌ها.

• Red Hat Enterprise Linux (RHEL): نسخه تجاری CentOS با پشتیبانی رسمی.

• OpenSUSE و Arch Linux: مناسب توسعه‌دهندگان پیشرفته.

۲. انواع هاست لینوکس بر اساس موقعیت جغرافیایی سرور

سرعت دسترسی به سایت تا حد زیادی به موقعیت فیزیکی سرور بستگی دارد. اگر کاربران شما بیشتر در ایران هستند، استفاده از هاست لینوکس ایران با لوکیشن داخل کشور می‌تواند سرعت بارگذاری صفحات را افزایش دهد. به همین ترتیب، اگر بازار هدف شما در اروپا یا آمریکاست، هاست‌هایی با موقعیت سرور در آلمان، فرانسه یا ایالات متحده مناسب‌تر هستند.

نکته: تفاوت چند ثانیه‌ای در لود سایت می‌تواند نرخ پرش (Bounce Rate) را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.

۳. انواع هاست لینوکس بر اساس کنترل پنل

کنترل پنل‌ها ابزارهایی هستند برای مدیریت فایل‌ها، دیتابیس، ایمیل، دامنه و سایر بخش‌های هاست. محبوب‌ترین کنترل پنل‌های مورد استفاده در هاست لینوکسی عبارتند از:

• cPanel: رابط گرافیکی قوی و کاربردی، محبوب‌ترین پنل در ایران و جهان.

• DirectAdmin: سبک‌تر و اقتصادی‌تر از سی‌پنل.

• Plesk: معمولاً در هاست ویندوز استفاده می‌شود اما نسخه لینوکسی نیز دارد.

• Webmin: رایگان و اپن‌سورس، مناسب افراد حرفه‌ای‌تر.

تمام این کنترل‌پنل‌ها امکانات مدیریتی مشابهی ارائه می‌دهند، اما تفاوت‌هایی در رابط کاربری، امنیت و هزینه دارند.

۴. انواع هاست لینوکس بر اساس سخت‌افزار سرور

یکی از نکات کلیدی در انتخاب هاست، بررسی زیرساخت سخت‌افزاری سروری است که سایت شما روی آن میزبانی خواهد شد. مشخصه‌های فنی مهم عبارتند از:

• درایو SSD یا NVMe: افزایش چشمگیر سرعت بارگذاری صفحات.

• RAM نسل جدید (DDR4/DDR5): عملکرد بهتر در شرایط ترافیک بالا.

• CPU چند هسته‌ای با فرکانس بالا: پردازش سریع‌تر درخواست‌ها.

• منبع تغذیه با گواهی ۸۰+: پایداری بیشتر و مصرف انرژی کمتر.

• برند سرور معتبر (Dell، HP، Supermicro): ضمانت عملکرد و امنیت بیشتر.

۵. انواع هاست لینوکس براساس امکانات نرم‌افزاری

در نهایت، ویژگی‌های نرم‌افزاری هاست نیز می‌تواند تفاوت زیادی در تجربه شما ایجاد کند. پیشنهاد می‌شود هنگام انتخاب هاست، موارد زیر را بررسی کنید:

• LiteSpeed Web Server: وب‌سروری سریع‌تر از Apache، مناسب برای سایت‌های پربازدید.

• Apache: وب‌سرور متن‌باز و رایگان، با پشتیبانی از انواع ماژول‌ها.

• CloudLinux: سیستم‌عاملی که منابع هاست را به‌طور ایزوله مدیریت می‌کند و امنیت سایت‌ها را افزایش می‌دهد.

• CageFS: محدودسازی دسترسی فایل‌ها بین کاربران.

• ModSecurity و CSF Firewall: ابزارهایی برای افزایش امنیت سرور.

کدام نوع هاست لینوکس برای شما مناسب است؟

انتخاب هاست مناسب، مستقیماً به نیاز، بودجه و سطح فنی شما بستگی دارد. اگر وب‌سایت ساده یا فروشگاهی دارید، هاست اشتراکی لینوکس با کنترل‌پنل سی‌پنل می‌تواند گزینه خوبی باشد. برای پروژه‌های بزرگ‌تر یا سایت‌هایی با ترافیک بالا، بهتر است از VPS لینوکس یا سرور اختصاصی استفاده کنید.

جمع‌بندی

هاست لینوکس به‌عنوان انتخاب اول بسیاری از توسعه‌دهندگان و کسب‌وکارهای آنلاین، ترکیبی از امنیت بالا، انعطاف‌پذیری، هزینه مناسب و منابع گسترده را ارائه می‌دهد. شناخت انواع مختلف آن از نظر توزیع سیستم‌عامل، سخت‌افزار، کنترل‌پنل و موقعیت جغرافیایی سرور به شما کمک می‌کند تصمیم‌گیری آگاهانه‌تری برای آینده دیجیتال کسب‌وکار خود داشته باشید.

در نهایت فراموش نکنید که انتخاب یک شرکت هاستینگ معتبر با پشتیبانی حرفه‌ای مهم‌ترین گام برای تجربه‌ی میزبانی بدون دغدغه است.

انتخاب یک سرور مناسب، یکی از تصمیمات کلیدی و تأثیرگذار در موفقیت هر کسب‌ و کار آنلاین یا پروژه توسعه‌ی نرم‌افزار است. اگر زیرساخت سرور شما از ابتدا به‌درستی طراحی و انتخاب نشود، ممکن است در آینده با مشکلاتی همچون کاهش سرعت، قطعی سرویس یا هزینه‌های اضافی مواجه شوید. این راهنما به شما کمک می‌کند تا با بررسی نیازهای واقعی، فاکتورهای فنی و بودجه‌ای، بهترین انتخاب را داشته باشید.

اهمیت انتخاب درست سرور

سرور، قلب زیرساخت فناوری اطلاعات هر مجموعه است. از میزبانی وب‌سایت و اپلیکیشن گرفته تا اجرای سرویس‌های ابری، ذخیره‌سازی داده‌ها، مجازی‌سازی و خدمات پایگاه داده، همگی وابسته به سروری هستند که انتخاب می‌کنید. پس انتخاب نادرست می‌تواند بر امنیت، سرعت، پایداری و حتی هزینه‌های نگهداری تأثیر منفی بگذارد.

گام اول: هدف‌گذاری و تعیین نیاز

برای انتخاب سرور مناسب، ابتدا باید هدف خود از خرید را مشخص کنید. مهم‌ترین سؤالاتی که باید پاسخ دهید:

• آیا قصد راه‌اندازی وب‌سایت یا فروشگاه اینترنتی دارید؟

• آیا نیاز به اشتراک‌گذاری فایل‌ها و داده‌ها در داخل مجموعه وجود دارد؟

• آیا پروژه‌ی شما نیازمند مجازی‌سازی و اجرای ماشین‌های مجازی است؟

• به چه میزان پردازش هم‌زمان و حافظه نیاز دارید؟

• آیا ترافیک بالا یا رشد سریع کاربران را پیش‌بینی می‌کنید؟

• آیا لازم است دسترسی از راه دور و با سطح دسترسی مختلف تعریف شود؟

تجزیه و تحلیل نیازهای واقعی، اولین گام در جلوگیری از خرید اشتباه و هزینه‌های مازاد است.

گام دوم: بررسی فضا و موقعیت فیزیکی

سرورها در دو مدل اصلی عرضه می‌شوند:

• Rackmount (قابل نصب در رک): مناسب برای دیتاسنترها یا اتاق سرور با فضای اختصاصی.

• Tower (ایستاده): مناسب برای محیط‌های کوچک یا دفاتر بدون فضای رک.

پیش از خرید، فضای موجود برای نصب سرور و تهویه هوا را در نظر بگیرید. اگر مجموعه‌ی شما کوچک است، سرورهای Tower اقتصادی‌تر هستند. در مقابل، کسب‌وکارهای متوسط و بزرگ بهتر است از سرورهای Rackmount استفاده کنند.

گام سوم: مشخصات سخت‌افزاری مورد نیاز

پس از تعیین کاربرد، باید مشخصات سخت‌افزاری سرور را متناسب با نیاز خود تنظیم کنید:

• پردازنده (CPU): تعداد هسته‌ها و فرکانس بسته به حجم پردازش‌ها.

• رم (RAM): بسته به نوع نرم‌افزارها و سیستم‌عامل، رم کافی انتخاب شود.

• حافظه ذخیره‌سازی (Storage): انتخاب بین SSD برای سرعت بالا یا HDD برای ظرفیت بیشتر.

• پشتیبانی از RAID: برای حفاظت از داده‌ها و افزونگی.

• تعداد پورت‌های شبکه و سرعت: در صورت نیاز به اتصال چندگانه یا کار با اینترنت پرسرعت.

گام چهارم: سازگاری با سیستم‌عامل و نرم‌افزارها

سروری که انتخاب می‌کنید باید با سیستم‌عامل‌های مورد استفاده شما سازگار باشد. برای مجازی‌سازی بهتر است سروری تهیه کنید که از سیستم‌عامل‌هایی مانند:

• VMware ESXi / vSphere

• Microsoft Hyper-V

• Citrix XenServer

پشتیبانی کند. اگر نیازی به مجازی‌سازی ندارید، کافی است سرور از نسخه‌های جدید Microsoft Windows Server یا Linux distributions مانند Ubuntu Server یا CentOS پشتیبانی کند.

گام پنجم: قابلیت ارتقا در آینده

کسب‌وکارها رشد می‌کنند و نیازهای سخت‌افزاری نیز افزایش می‌یابد. بنابراین بهتر است سروری انتخاب کنید که:

• حداقل ۳۰ تا ۴۰ درصد قابلیت ارتقا داشته باشد.

• امکان افزودن CPU، رم و هارد را فراهم کند.

• دارای اسلات‌های توسعه (Expansion Slots) باشد.

در غیر این صورت، ممکن است پس از چند ماه، مجدداً نیاز به خرید سرور جدید داشته باشید.

گام ششم: انتخاب تأمین‌کننده معتبر و گارانتی مناسب

خرید سرور از شرکت‌های معتبر مزایای متعددی دارد:

• پشتیبانی فنی قبل و بعد از خرید

• ضمانت‌نامه معتبر قطعات

• ارائه خدمات نصب و راه‌اندازی اولیه

• مشاوره تخصصی در خصوص نوع سرور

قطعات سرور اغلب گران‌قیمت هستند و خرابی کوچک می‌تواند هزینه بالایی تحمیل کند. بنابراین، وجود گارانتی تعویض معتبر و خدمات پس از فروش حرفه‌ای اهمیت زیادی دارد.

گام هفتم: بودجه‌بندی هوشمندانه

برخلاف رایانه‌های شخصی، خرید سرور گران‌ترین گزینه ممکن همیشه بهترین انتخاب نیست. بهتر است با بودجه مشخص، سروری تهیه شود که:

• دقیقاً متناسب با نیازهای فعلی باشد.

• امکان ارتقاء در آینده را داشته باشد.

• در عین کیفیت، بهینه‌ترین قیمت را ارائه دهد.

استفاده از سرورهای برندهایی مانند HPE (HP Enterprise)، Dell EMC، Lenovo و Fujitsu می‌تواند تعادل خوبی بین قیمت، کیفیت و پشتیبانی ایجاد کند.

نگاهی به آینده: استفاده از سرورهای ابری (Cloud)

اگر نمی‌خواهید روی سخت‌افزار سرمایه‌گذاری کنید یا نگرانی‌هایی بابت نگهداری سرور فیزیکی دارید، می‌توانید از خدمات سرور ابری (Cloud Server) یا VPS استفاده کنید. این نوع سرورها:

• نیاز به خرید سخت‌افزار ندارند.

• به‌سرعت قابل راه‌اندازی هستند.

• مقیاس‌پذیری بالایی دارند.

• از نظر امنیتی توسط شرکت‌های بزرگ مدیریت می‌شوند.

با این حال، برای کسب‌وکارهایی با نیازهای خاص و اطلاعات محرمانه، همچنان سرورهای فیزیکی گزینه‌ای مطمئن‌تر هستند.

نتیجه‌گیری

انتخاب سرور مناسب مستلزم بررسی دقیق نیازهای فنی، ظرفیت رشد مجموعه، بودجه و شرایط فیزیکی است. هرچه تحلیل اولیه دقیق‌تر باشد، تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر خواهد بود و هزینه‌های جانبی در آینده کاهش می‌یابد. پیشنهاد می‌شود پیش از خرید نهایی، با مشاوران فنی یا شرکت‌های معتبر فروش سرور مشورت کنید تا بهترین انتخاب را با خیال راحت انجام دهید.

با گسترش فضای وب در کشور و افزایش وابستگی کسب‌وکارها به اینترنت، انتخاب بین هاست ایران یا هاست خارج به یکی از دغدغه‌های اصلی مدیران وب‌سایت‌ها، استارتاپ‌ها، توسعه‌دهندگان و شرکت‌های دیجیتال مارکتینگ تبدیل شده است. اما واقعاً کدام یک بهتر است؟ در این مقاله به بررسی جامع تفاوت هاست ایران و اروپا (یا سایر کشورها) خواهیم پرداخت و راهنمایی عملی برای انتخاب هاست مناسب ارائه خواهیم کرد.

تفاوت هاست ایران و خارج از نظر موقعیت فیزیکی

تفاوت اصلی بین هاست ایران و هاست خارج، موقعیت فیزیکی سرور است. در هاست ایران، سرورها در دیتاسنترهای داخل کشور (مانند پارس‌آنلاین، آسیاتک، شاتل و…) قرار دارند، در حالی که هاست خارجی معمولاً در کشورهای اروپایی (آلمان، فرانسه، هلند) یا آمریکای شمالی میزبانی می‌شود.

این تفاوت موقعیت جغرافیایی، بر عملکرد، امنیت، قیمت و حتی سئو سایت تأثیرگذار خواهد بود.

بررسی فنی تفاوت هاست ایران و خارج

۱. سرعت بارگذاری و لود صفحات

سرعت دسترسی کاربران به وب‌سایت، یکی از مهم‌ترین فاکتورهای تجربه کاربری و سئو است.

• در هاست ایران، کاربران داخل کشور به دلیل فاصله کمتر از سرور، سرعت لود بهتری تجربه می‌کنند.
• در مقابل، اگر کاربرانتان خارج از ایران هستند (مثلاً کشورهای فارسی‌زبان یا بازارهای بین‌المللی)، هاست خارج گزینه بهتری خواهد بود.

جمع‌بندی: اگر بازار هدف شما کاربران داخل ایران است، هاست ایران به دلیل کاهش latency عملکرد بهتری خواهد داشت.

۲. پایداری شبکه و آپتایم سرور

یکی از برتری‌های بزرگ هاست خارج، پایداری شبکه جهانی و آپتایم بالاتر است. زیرساخت اینترنت جهانی در اروپا و آمریکای شمالی بسیار قوی‌تر، پایدارتر و با کیفیت‌تر از اینترنت داخلی ایران است.

• در هاست‌های خارجی آپتایم معمولاً بالای ۹۹.۹٪ است.

• در هاست‌های داخلی، احتمال اختلالات شبکه یا کاهش سرعت در ساعات پرترافیک بیشتر است.

۳. تأثیر تحریم‌ها و مسائل سیاسی

یکی از نگرانی‌های اصلی در استفاده از هاست خارجی، تأثیر تحریم‌ها است.

• اگر از هاست‌های خارجی استفاده کنید، ممکن است به دلیل تحریم‌های بین‌المللی دچار محدودیت در پرداخت یا حتی مسدود شدن سرویس شوید.

• هاست ایران در این مورد ریسک کمتری دارد، چرا که کل زیرساخت درون کشور است.

۴. امنیت اطلاعات و دسترسی فیزیکی

امنیت سرور بسته به نیاز کسب‌وکار، اهمیت زیادی دارد.

• در پروژه‌های دولتی، آموزشی، بانکی یا حساس، هاست ایرانی اولویت دارد، چرا که سرورها در دسترس نهادهای داخلی بوده و امکان نفوذ خارجی کاهش می‌یابد.

• اما در هاست‌های خارجی، پلتفرم‌ها از نظر نرم‌افزاری معمولاً به‌روزتر هستند و از پروتکل‌های امنیتی سطح بالا بهره می‌برند.

پیشنهاد تخصصی: برای پروژه‌های حساس (مانند سایت دانشگاهی یا دولتی)، از هاست ایران استفاده کنید؛ برای پروژه‌های تجاری یا جهانی، هاست خارج انتخاب مناسب‌تری است.

۵. تأثیر هاست بر سئو (SEO)

از دیدگاه گوگل، محل میزبانی سرور تأثیر مستقیم بر موقعیت جغرافیایی ایندکس و رتبه‌بندی ندارد. اما سرعت سایت، آپتایم و پایداری روی خزیدن ربات‌های گوگل و سئوی فنی تأثیر دارد.

• در هاست خارج، به دلیل زیرساخت بهتر و پینگ کمتر با سرورهای گوگل، ربات‌ها سریع‌تر و با اختلال کمتر به سایت دسترسی دارند.

• اگرچه گوگل CDNها را ترجیح می‌دهد، ولی در نبود CDN، موقعیت فیزیکی سرور اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

۶. تأثیر اختلالات اینترنت بین‌المللی

در ایران گاهی دسترسی به اینترنت بین‌الملل محدود یا قطع می‌شود. در این مواقع:

• سایت‌هایی که روی هاست خارجی هستند، برای کاربران ایرانی در دسترس نخواهند بود.

• اما اگر از هاست ایران استفاده کنید، کاربران داخل کشور همچنان قادر به مشاهده سایت خواهند بود.

۷. قیمت و هزینه‌ها

هزینه خرید هاست، به‌خصوص در شرایط اقتصادی فعلی، نقش مهمی در تصمیم‌گیری دارد.

• هاست‌های خارجی معمولاً گران‌تر هستند، زیرا با دلار یا یورو محاسبه می‌شوند.

• هاست ایران به‌طور قابل توجهی ارزان‌تر است و برای پروژه‌های کم‌هزینه یا نوپا گزینه‌ای اقتصادی محسوب می‌شود.

چه کسانی باید از هاست ایران استفاده کنند؟

• وب‌سایت‌هایی با مخاطب عمدتاً ایرانی

• پروژه‌های دولتی، آموزشی یا سازمانی

• سایت‌هایی که بودجه محدودی دارند.

• سایت‌های خبری، فروشگاه‌های داخلی یا خدمات شهری

چه کسانی باید از هاست خارج استفاده کنند؟

• سایت‌هایی با مخاطب بین‌المللی یا چندزبانه
• پروژه‌هایی که سئو و رقابت در سطح جهانی دارند.
• شرکت‌های بزرگ یا برندهایی که نیاز به آپتایم و سرعت بالا دارند.
• وب‌سایت‌هایی که به ابزارهای خاص تحلیلی یا نرم‌افزارهای خاص نیاز دارند که فقط در خارج ارائه می‌شوند.

راه‌حل ترکیبی: استفاده از CDN برای بهترین عملکرد

اگر می‌خواهید از مزایای هر دو نوع هاست بهره‌مند شوید، استفاده از شبکه توزیع محتوا (CDN) مانند Cloudflare یا ArvanCloud راهکاری هوشمندانه است.

• این شبکه‌ها با کش کردن محتوا در نقاط مختلف جهان، مشکل فاصله فیزیکی را حل می‌کنند و لود وب‌سایت را برای کاربران در سراسر دنیا بهینه می‌سازند.

• همچنین می‌توانند لایه‌ای از امنیت و محافظت در برابر حملات DDoS فراهم کنند.

جمع‌بندی: هاست ایران یا خارج؟ انتخاب بر اساس نیاز شماست

پاسخ قطعی برای سؤال «هاست ایران بهتر است یا خارج؟» وجود ندارد. همه‌چیز به نیاز، بودجه، بازار هدف و نوع پروژه شما بستگی دارد.

معرفی سرور DNS با آدرس ۱.۱.۱.۱

 شرکت CloudFlare سرویس ۱.۱.۱.۱ را منتشر کرد. سرویس ۱.۱.۱.۱ کلودفلیر سریعترین و امن‌ترین (تمرکز بر حریم شخصی) سرویس DNS حال حاضر است، که نه‌تنها سرعت اینترنت شما را افزایش می‌دهد بلکه ردیابی شما توسط ISP‌ها را سخت می‌کند. در اینجا ما به معرفی سرور DNS با آدرس ۱.۱.۱.۱ و تنظیمات آن می پردازیم.

تعریف DNS:

سرویس نام دامنه، DNS، بخش مهمی از اینترنت است. هر وب‌سایتی که بازدید می‌کند، یک آدرس IP دارد که با آن شناخته می‌شود. از آنجاییکه به یادسپاری و حفظ این IP‌ها برای کاربران اینترنت راحت نیست، از اسامی خاصی به نام دامنه استفاده می‌شود. DNS سرویس‌ها این اسامی خاص را به IP‌ها و برعکس تطابق می‌دهند.

از آنجاییکه DNS  سرورهای پیشفرض ISP‌ها کند و اکثرا نا‌امن هستند، بیشتر کاربران از سرویس‌های DNS دیگری مانند Google -8.8.8.8-  یا Comodo DNS -8.26.56.26 استفاده می‌کنند تا سرعت بارگذاری وب‌سایت‌ها افزایش پیدا کند.

اهداف CloudFlare برای راه اندازی سرور جهانی DNS:

Cloudflare  تصمیم به راه اندازی سریع ترین سرور DNS را دارد. درصورتیکه هدف دیگر آنها افزایش محافظت از حریم شخصی برای مشترکین اینترنت است. برای افزایش سرعت اینترنت، آنها تعداد زیادی دیتاسنتر در سراسر دنیا برای کاهش زمان تاخیر برای دسترسی بهتر مشترکین اینترنت به محتوا ایجاد کردند. هدف آنها این است که کل کاربران، زیر ۱۰ میلی ثانیه با یکی از سرور ها دسترسی داشته باشند.

اگر از سرویس ۱.۱.۱.۱ کلودفلیر استفاده کنید، وب‌سایت‌ها را با سرعت ۲۸٪ سریعتر از دیگر DNS سرور‌ها – Google، OpenDNS، Comodo- مشاهده خواهید کرد.

تنظیمات DNS برای سرویس دامنه CloudFlare:

کاربران ویندوز: 

• منوی Start رو باز کنید و روی Control Panel کلیک کنید.
• روی  Network and Internet، سپس Change Adapter Settings کلیک کنید
• روی شبکه Wi-Fi ای که بدان وصل هستید، کلیک راست کنید و روی Properties کلیک کنید
•  Internet Protocol Version 4  را انتخاب و روی Properties کلیک کنید.
• روی  Use The Following DNS Server Addresses کلیک کنید و آدرس‌های DNS را با آدرس‌های DNS 1.1.1.1 جاگذاری کنید: آدرس  ۱.۱.۱.۱ و ۱.۰.۰.۱ برای ipv4 و برای ipv6 آدرس های روبرو  IPv6: 2606:4700:4700::1111 و ۲۶۰۶:۴۷۰۰:۴۷۰۰::۱۰۰۱
• در انتها روی OK کلیک کنید، پنجره را ببیندید و مرورگر را دوباره راه‌اندازی کنید.

کاریران اندروید: 

• به شبکه Wi-Fi وصل شوید.
• سپس روی مرورگرتان آدرس IP مودمتان را وارد کنید، نام کاربری و رمزعبور پنل مدیریت مودم را وارد کنید.
• در این صفحه  DNS server settings را پیدا کنید.
• DNS سرورهای وارد شده را با آدرس‌های : ۱.۱.۱.۱ و ۱.۰.۰.۱ برای ipv4 و آدرس‌های ۲۶۰۶:۴۷۰۰:۴۷۰۰::۱۱۱۱ و ۲۶۰۶:۴۷۰۰:۴۷۰۰::۱۰۰۱ برای ipv6 جایگزین کنید.
• تغییرات را ذخیره کنید و سپس مرورگر را دوباره راه‌اندازی کنید.

کاربران لینوکس : 

• پنجره Network Manager را باز کنید.
• تنظیمات شبکه‌ای که بدان وصل هستید را پیدا کنید.
• از طریق تب‌های ipv4 و ipv6 می‌توانید تنظیمات DNS را ببینید.
• تنظیمات DNS را روی Automatic قرار دهید.
• آدرس  ۱.۱.۱.۱ و ۱.۰.۰.۱ را برای ipv4 و آدرس  ۲۶۰۶:۴۷۰۰:۴۷۰۰::۱۱۱۱,۲۶۰۶:۴۷۰۰:۴۷۰۰::۱۰۰۱ را برای ipv6 وارد کنید.
• سپس روی Save یا Apply کلیک کنید و پنجره مرورگر را دوباره راه‌اندازی کنید.

معرفی ۱.۱.۱.۱ برای خانواده ها:

کلودفلیر ساده ترین راه برای افزودن یک لایه محافظت به شبکه خانگی شما و محافظت از آن در برابر نرم افزارهای مخرب و بزرگسالان را ارائه داده که همانطور که از شبکه جهانی Cloudflare برای اطمینان از سرعت و امنیت آن در سراسر جهان استفاده می کند. و این شامل تضمین های شدید حریم خصوصی می شود که دو سال پیش ۱.۱.۱.۱ را اجرا کردند. و مانند ۱.۱.۱.۱ ، آن را به صورت رایگان در اختیار مردم در هر جای جهان گذاشتند.

این DND ها به دو صورت ۱.۱.۱.۲ (بدافزارها را مسدود می کند) و ۱.۱.۱.۳ (باعث جلوگیری از محتوای بدافزار و بزرگسالان می‏‏شود) می باشند و نصب و راه اندازی ۱.۱.۱.۱ برای خانواده ها آسان است، فقط نیاز به تغییر دو شماره در تنظیمات دستگاه های خانگی یا روتر شبکه شما: DNS اولیه شما و DNS ثانویه شما می باشد.

تنظیمات DNS برای ۱.۱.۱.۱ خانواده:

برای استفاده IPv4:

فقط مسدود کردن بدافزار
DNS اولیه: ۱.۱.۱.۲    و   ثانویه DNS: 1.0.0.2

محتوای بدافزار و بزرگسالان
DNS اولیه: ۱.۱.۱.۳   و   ثانویه DNS: 1.0.0.3

برای استفاده IPv6:

فقط مسدود کردن بدافزار
DNS اولیه: ۲۶۰۶: ۴۷۰۰: ۴۷۰۰: ۱۱۱۲    و    ثانویه DNS: 2606: 4700: 4700: 1002

محتوای بدافزار و بزرگسالان
DNS اولیه: ۲۶۰۶: ۴۷۰۰: ۴۷۰۰: ۱۱۱۳   و    ثانویه DNS: 2606: 4700: 4700: 1003

نکته: اگر تنظیمات DNS خود را به سرویس نام دامنه ۱.۱.۱.۱ کلودفلیر تغییر داده باشید، متوجه تفاوت سرعت خواهید شد.

در دنیای مدیریت سرورها و خدمات هاستینگ، استفاده از نرم‌افزارهای تحت لایسنس امری اجتناب‌ناپذیر است. ابزارهایی مانند cPanel، CloudLinux، LiteSpeed و سایر نرم‌افزارهای مدیریت سرور، برای اجرا نیاز به مجوز معتبر دارند. این مجوزها یا لایسنس‌ها، در دو دسته کلی لایسنس سیستمی (اصلی) و لایسنس اشتراکی (Shared License) ارائه می‌شوند. اما کدام‌یک برای شما مناسب‌تر است؟ در این مقاله به‌صورت تخصصی به بررسی مزایا و معایب هر دو مدل می‌پردازیم.

چرا لایسنس نرم‌افزار اهمیت دارد؟

نرم‌افزارهایی که روی سرورهای لینوکسی یا ویندوزی نصب می‌شوند، اغلب دارای نسخه‌های پولی و تحت مجوز هستند. در صورتی که از نسخه‌های کرک شده یا جعلی استفاده شود، علاوه بر تهدیدات امنیتی جدی، با مشکل در به‌روزرسانی، پشتیبانی و عملکرد صحیح روبه‌رو خواهید شد.

همچنین رعایت قوانین حق مالکیت نرم‌افزار (License Compliance) به‌خصوص در پروژه‌های تجاری، سازمانی و استارتاپی، به اعتبار برند و زیرساخت دیجیتال شما کمک می‌کند.

لایسنس اشتراکی چیست و چگونه کار می‌کند؟

لایسنس اشتراکی نوعی مجوز استفاده از نرم‌افزار است که به‌صورت غیررسمی بین چند کاربر یا سرور به اشتراک گذاشته می‌شود. در واقع یک لایسنس قانونی و فعال توسط شخص ثالث روی چند سرور دیگر نیز اعمال می‌شود، بدون آن‌که شرکت توسعه‌دهنده از این استفاده گسترده مطلع باشد.

برخی از شرکت‌ها یا فروشندگان این مدل لایسنس را روی یک سرور مرکزی نصب کرده و از طریق اتصال API یا agent، اعتبار آن را به سایر سرورها انتقال می‌دهند. به این شکل، هزینه بین چند مصرف‌کننده تقسیم می‌شود و صرفه‌جویی مالی قابل‌توجهی ایجاد می‌گردد.

مزایای لایسنس اشتراکی

• کاهش هزینه‌ها: مهم‌ترین مزیت لایسنس اشتراکی، کاهش چشمگیر هزینه‌ها در مقایسه با خرید مستقیم از شرکت اصلی است.

• بدون نیاز به دسترسی روت: نصب این لایسنس‌ها معمولا نیازی به دسترسی root به سرور ندارد و فرآیند نصب آسان‌تری دارد.

• امکان آپدیت نرم‌افزار: برخی نسخه‌های اشتراکی از سرورهای اصلی آپدیت دریافت می‌کنند و امکانات نرم‌افزار تا حد خوبی فعال باقی می‌ماند.

• قابلیت بازگشت به لایسنس اصلی: در صورت تمایل یا بروز مشکل، امکان حذف لایسنس اشتراکی و بازگشت به نسخه اصلی یا کرک‌شده وجود دارد.

معایب لایسنس اشتراکی

• ریسک امنیتی بالا: برای اتصال به سرور اعتبارسنجی مرکزی، معمولاً یک agent روی سرور شما نصب می‌شود که می‌تواند به اطلاعات سیستمی یا سطح root دسترسی داشته باشد.

• امکان قطع سرویس: اگر سرور واسط (سرور اعتبارسنجی) از دسترس خارج شود یا دچار مشکل شود، تمام سرورهای وابسته به آن نیز دچار اختلال خواهند شد.

• احتمال غیر فعال‌ شدن ناگهانی: در صورتی که شرکت اصلی روش اعتبارسنجی را تشخیص دهد یا آن را تغییر دهد، ممکن است لایسنس اشتراکی به‌طور کامل غیر فعال شود.

• محدودیت در دریافت پشتیبانی: شرکت‌های توسعه‌دهنده نرم‌افزارها، پشتیبانی را تنها برای کاربران دارای لایسنس رسمی ارائه می‌دهند؛ کاربران لایسنس اشتراکی از این خدمات محروم خواهند بود.

لایسنس سیستمی (اصلی) چیست؟

لایسنس سیستمی یا لایسنس رسمی، مجوز قانونی و اختصاصی استفاده از یک نرم‌افزار است که به‌صورت مستقیم از شرکت تولیدکننده خریداری می‌شود یا از نمایندگان رسمی آن دریافت می‌گردد. این لایسنس معمولاً به آی‌پی سرور متصل شده و فقط برای یک کاربر قابل استفاده است.

مزایای لایسنس سیستمی (اصلی)

• پایداری بالا: چون این لایسنس به‌صورت رسمی از شرکت توسعه‌دهنده دریافت شده، بدون واسطه یا واسط مرکزی کار می‌کند و بسیار پایدار است.
• امنیت کامل: نیازی به نصب agent شخص ثالث روی سرور نیست؛ بنابراین ریسک امنیتی وجود ندارد.
• دریافت مستقیم آپدیت‌ها: نسخه اصلی بدون واسطه به‌روز رسانی‌ها را از سرور رسمی دریافت می‌کند و همه امکانات به‌طور کامل در دسترس است.
• پشتیبانی رسمی: در صورت بروز مشکل، می‌توانید از پشتیبانی رسمی شرکت سازنده یا نمایندگان آن بهره‌مند شوید.

معایب لایسنس اصلی

• هزینه بالا: قیمت لایسنس اصلی معمولا نسبت به لایسنس اشتراکی یا کرکی بسیار بالاتر است، به‌ویژه برای کسب‌وکارهای نوپا یا استارتاپ‌ها.

• مشکلات ناشی از تحریم: بسیاری از شرکت‌های خارجی به‌دلیل تحریم‌ها امکان فروش مستقیم لایسنس به کاربران ایرانی را ندارند، یا ارائه خدمات پشتیبانی برای کاربران با آی‌پی ایران مسدود شده است.

• نیاز به پرداخت ارزی: پرداخت ارزی برای برخی کسب‌وکارها به دلیل نبود مسترکارت، ویزا یا حساب بین‌المللی چالش‌برانگیز است.

لایسنس کرکی؛ گزینه سوم اما پرریسک

علاوه بر لایسنس‌های اشتراکی و رسمی، برخی کاربران از نسخه‌های کرک‌شده نیز استفاده می‌کنند. این نسخه‌ها نه قانونی هستند و نه ایمن. لایسنس‌های کرکی معمولا بدون هزینه ارائه می‌شوند اما به‌شدت مستعد نفوذ، بدافزار، درب‌پشتی (Backdoor) و ناپایداری هستند. در پروژه‌های حرفه‌ای یا تجاری، استفاده از این لایسنس‌ها به‌شدت منع می‌شود.

جمع‌بندی؛ کدام لایسنس را انتخاب کنیم؟

اگر پروژه شما کوچک است، ترافیک بالا ندارد و با قطع موقت سرویس یا ریسک‌های امنیتی مشکلی ندارید، لایسنس اشتراکی می‌تواند راهکاری مقرون‌به‌صرفه باشد.

اما اگر پروژه‌تان حساس است، در حال رشد یا با داده‌های کاربران واقعی سروکار دارید، بهتر است لایسنس اصلی تهیه کنید. امنیت، پایداری و دسترسی به پشتیبانی رسمی، در بلندمدت برای شما سود بیشتری خواهد داشت.

برای خرید لایسنس‌های اصلی مانند DirectAdmin، cPanel، CloudLinux و غیره می‌توانید از خدمات شرکت‌هایی مانند پرشین‌هویز استفاده کنید. این مجموعه با ارائه نمایندگی رسمی و قیمت‌های رقابتی، امکان دسترسی به لایسنس‌های معتبر و امن را بدون نیاز به پرداخت ارزی فراهم کرده است.

تفاوت سیستم های ERP و CRM

برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) و مدیریت ارتباط با مشتری (CRM) از جهات مختلف مشابه هستند ، زیرا هر دو برای افزایش سودآوری کلی یک تجارت مورد استفاده قرار می گیرند. ما در اینجا به تعریفی از هر دو سیستم و تفاوت سیستم های ERP و CRM می پردازیم.

این سیستم ها در بعضی مناطق همپوشانی دارند و می توانند در برخی دیگر کاملاً یکپارچه شوند. با این حال ، از آنجا که عملکردهای اصلی آنها کاملاً متفاوت است ، بهتر است یک تجارت ابتدا به آنها به عنوان سیستم‏های جداگانه و مستقل نگاه کند. هنگامی که به طور جداگانه مشاهده شد ، راحت تر می توان دریافت که ERP و CRM چگونه در بهبود کارایی و افزایش فروش نقش دارند.

CRM چیست؟

CRM مخفف عبارت Customer Relationship Management به معنی مدیریت ارتباط با مشتری مبیباشد. ERP در ساده ترین سیستم ها و فرآیندهای مدیریت تعامل شرکت با مشتریان فعلی و بالقوه است. وقتی در مورد CRM صحبت می‏کنیم ، معمولاً در مورد نرم افزار CRM صحبت می کنیم. از نرم افزار CRM برای سازماندهی، خودکار و هماهنگ سازی فروش ، بازاریابی و خدمات به مشتری استفاده می شود.

CRM  توسعه یافته است تا تمام زمینه های تجربه مشتری را حفظ کند، مشتری را راضی نگه داشته و به نوبه خود وفادارتر و با ارزش تر برای تجارت شما باشد. این فرایند برای شناسایی مسیرها و چشم اندازهای احتمالی، پرورش آنها و هدایت آنها از طریق فرآیند فروش برای بستن تجارت است. مثلا هنگامی که آنها مشتری هستند، این اطمینان را حاصل می کند که با شما آن رابطه را حفظ کرده و تجارت ادامه دار را تشویق می کنید به صورت سفارشات مکرر یا ارزش بالاتر.

مزایای CRM

• واقعا در ایجاد و یا بهبود روابط کسب و کار با مشتریان موثر است.
• افزایش توانایی فروش متقابل و افزایش سودآوری
• بهبود بخشیدن به همکاری تیمی
• کاربران شرکت می توانند بصورت منظم و سریعتر به مشتریان سرویس ارائه دهند که می تواند منجر به رضایت بیشتر مشتری و کارکنان می شود.

ERP  چیست؟

ERP مخفف عبارت Enterprise Resource Planning بوده و به معنای برنامه ریزی منابع سازمانی می باشد. در جائیکه CRM مشتری را مدیریت می کند، از ERP برای مدیریت مشاغل استفاده می شود. ERP سیستمی برای بهبود کارآیی فرایندهای تجاری است. ERP مانندCRM ، به اشتراک گذاری سریع اطلاعات استاندارد شده را در کلیه بخش ها اجازه می دهد. کارمندان همه اطلاعات را وارد سیستم ERP می کنند، و یک بکاپ فوری در سطح وسیع سازمانی ایجاد می کنند. مشکلات در هر منطقه به طور خودکار در سایر مناطق آسیب دیده هشدار ایجاد می کند. این امر به ادارات این امکان را می دهد تا برنامه ها را برای موضوعات قبل از ایجاد مشکل در آن بخش، آغاز کنند.

مزایای ERP

• مدیریت آسان را فراهم می کند.
• کمک به برنامه ریزی استراتژیک
• جمع آوری خودکار داده ها و نتیجتا افزایش بهره وری
• به کاهش هزینه ها و ریسک ها کمک می کند و باعث رشد تجارت و بیزینس می شود.

تفاوت سیستم های ERP و CRM در چیست؟

سیستم های ERP و CRM عمدتا به عنوان سیستم مدیریت یکپارچه برای تمام بخش ها و عملیات مربوط به شرکت استفاده می شود. این سیستم های نرم افزاری را می توان با این واقعیت که سیستم ERP بر تدارکات و فرایندها و همینطور کاهش هزینه ها تمرکز دارد، متمایز کرد که با ایجاد فرآیندهای تجاری کارآمد تر، ERP میزان سرمایه صرف شده در آن فرآیندها را کاهش می دهد. و برعکس، CRM بر فروش و درخواست های مربوط به مشتری تمرکز دارد و آنها را مدیریت می کند و می توان گفت CRM برای افزایش سود با تولید حجم فروش بیشتر کار می کند.